Het kan allemaal in Zeeland

Na al dat gedoe over die ambtenarenafvloeiingsregeling bij de provincie Zeeland te hebben gelezen, een operatie die nog eens minimaal 16 miljoen aan boetes gaat kosten bovenop de tientallen miljoenen die al zijn uitgegeven, verbaast het me hooglijk dat Cees de Vos tegenwoordig Senior Beleidsmedewerker Deltawateren bij de provincie is geworden.

Dat lijkt me een mooie job en De Vos verdient zo’n baan op grond van zijn capaciteiten wellicht, maar toch is het een beetje raar. Nou ja, een beetje, een beetje veel.
Want Cees de Vos is nu een van de weinige 57-plussers bij de provincie. De meesten zijn in de voornoemde operatie de voorbije paar jaar huiswaarts gekeerd, al dan niet met een mooie regeling (een stel ontevredenen procedeert nog steeds, omdat enkele anderen meer geld meekregen bij hun vertrek).
Cees de Vos daarentegen moest niet weg bij de provincie, nee, hij werd door de gemeente Terneuzen uitgerangeerd. De Vos had als toenmalig afdelingshoofd Omgeving en Economie zijn beklag gedaan over de mens-en daadkracht van zijn afdeling. In plaats van minder mensen op zijn afdeling (een gevolg van de reorganisatie bij de gemeente) wilde hij er meer en beter gekwalificeerde mensen. Dat geschil met zijn werkgever liep hoog op. Zo hoog dat de gemeente hem de wacht aanzegde. Hij kreeg simpelweg van de gemeente te horen dat er voor hem geen plek meer was omdat er geen vertrouwen meer bestond (na tientallen jaren als loyaal ambtenaar zowat alle afdelingen te hebben doorlopen).
De toegang tot het gemeentehuis werd ‚m ontzegd. De Vos werd tot persona non grata verklaard, maar dat pikte de ambtenaar niet. Hij spande een kort geding aan tegen zijn werkgever. Dat geding diende in Breda.
De Vos voerde aan dat het aangekondigde ontslag voor hem een complete verrassing was. De gemeente Terneuzen betoogde dat er wel degelijk met hem gesproken was over kritiek van het college en andere afdelingshoofden. Een door de rechter voorgestelde mediation (bemiddeling) haalde het niet. De Vos wilde wel meewerken aan een bemiddeling als hij weer aan het werk was, maar dat zag de gemeente niet zitten. Uiteindelijk bepaalde de rechter dat Cees de Vos weer op zijn werkplek moest worden toegelaten. Maar ja, de verhoudingen waren toen natuurlijk zo verstoord dat continuering van zijn functie er niet meer inzat. De Vos kon gaan denken aan een mooie exit-regeling en die kreeg hij. De gemeente Terneuzen betaalde de ambtenaar bijna een half miljoen voor zijn geforceerde vertrek. Publiek geld, hallo.
En nu heeft het voormalige Terneuzense afdelingshoofd een mooie job bij de provincie Zeeland als 57-plusser, terwijl alle andere 57-plussers zijn verdwenen. En bovendien beschikt hij ook nog eens over een aardig appeltje voor de dorst.
En het kan allemaal in deze mooie provincie.