Het is maart. Februari, dat korte wintermaandje zit er weer op zonder echter winters te zijn geweest. Kleindochterlief is een vol jaar geworden en haar schrijvende opa zag de voorbije maand bijna 6700 lezers aankloppen op zijn blog. Een gemiddelde maand dus. De meeste aandacht mijner lezers ging uit naar de misplaatste geilheid van gedeputeerde Ben de Reu en naar de lotgevallen van de partij zonder fatsoen, de PVZ. Verder bleven lezers hangen bij het IM van Ben Picavet, wijlen wethouder te Hulst, de onderscheiding van Daniël Termont als op een na beste burgemeester van de wereld of liever van Gent en natuurlijk het gedoe rond die 50 grijstinten.
De header biedt een bijzonder beeld van Ship Rock (ook wel bekend onder namen als Shiprock Peak, Shiprock en de Navajobenaming Tsé Bit’ A’í ofwel de gevleugelde rots is een 540 meter hoge rotsformatie in het Navajo reservaat, ongeveer 20 kilometer ten zuidwesten van de stad Shiprock in New Mexico.
Wie vanuit Monument Valley in Utah afzakt naar het zuiden en afzwenkt op het vierstatenpunt naar het oosten ziet in de vallei ten zuidwesten van de stad Shiprock een bijna 2200 hoge berg in de vorm van een oud schip uit de aardbodem rijzen.
Volgens Wikipedia is de naam Shiprock afkomstig van het feit dat de piek van de rotsformatie doet denken aan een 19e eeuwse klipper. Echter, de rots werd oorspronkelijk “The Needle” genoemd, een naam gegeven aan de formatie door Kapitein J.F. McComb in 1860. Shiprock kwam pas een jaar of tien later in zwang na de stichting van de Navajo Natie in 1868. Voor het Indiaanse volk is de berg een heiligdom. De Navajo naam voor de rotsformatie refereert aan de legende van de grote vogel die hen vanuit het noorden naar hun huidige land zou hebben gebracht. Geologisch is het simpeler; de rotsformatie is een overblijfsel van een vulkaan en steekt zeshonderd meter boven het maaiveld.
Voor bergbeklimmers was en is Shiprock een uitdaging. De bult werd pas voor het eerst bedwongen in 1939. De Navajo hebben liever niet dat de berg beklommen wordt vanwege de status.
Vanuit het bedje in de hotelkamer in Mesa Verde (CO) keek ik uit op Shiprock. We hadden geen plannen om er heen te rijden want we moesten nog zoveel moois bekijken. Wel nog bijna gezien vanwege misplaatste nostalgie. Reisgenoot wilde per se met oldskool kaart navigeren. Dus voor lul honderd kilometer indianenland ingereden. Getankt in Shiprock. Beefjerky gekocht en weer omgedraaid.
Ik ken dat Guido. Keuzes maken en dan de verkeerde. Ik wil nog altijd naar Chaco, het centrum vd oude culturen, maar ja ook dat ligt 50 mijl van gewone weg af, is er dus ook niet van gekomen. We hebben wel aan de voet van deze majestueuze rots gestaan, een beetje geklauterd over de onderste richel, maar niet echt geklommen. Ja, de vrees voor eeuwige vervloeking ( en natuurlijk geen alpine ervaring).