Paradise Lost
Pape’ete
uren onderweg
naar het paradijs
gehuld onder een deken
van klamme, vochtige lucht
Het geraas
van de motoren
dooft langzaam weg
als de rozerode zon
aan de einder verschijnt
Zwart zand
een kleine rand
op de oevers van de lagune
kano’s op het azuurblauwe water
op weg naar de Zee van de Maan
Witte gardenias
geurend in de krans
heten mensen welkom in de warmte
klapzoenen bij aankomst
evengoed bij vertrek
Voor De Bougainville
was dit eiland het paradijs
van de beschaafde wilden
Gauguin aanbad kleuren en de drank
Brel was hier even wie hij was
Maar wie goed kan horen
weet dat het paradijs is verloren
door de horden uit LA en verder
die geen taal meer machtig zijn
en denken dat de dollar smeermiddel is.
De dikke mooie dienster
danste lachend langs het witvolk
en liet hen wachten tot zij de tijd rijp vond
om hen van dienst te zijn
of niet, helemaal niet.
