Opa Grem brengt sinds oktober bijna dagelijks – als onderwijs gewoon in schoolgebouwen kan plaatsvinden – zijn kleindochters en -zonen naar school. Nu kunt U daar lichtzinnig over doen, een beetje schamperen zelfs, maar met vier van die kleine mensjes is dat best een hele operatie. Heb je je tas bij? En jij? Waar zijn je gym-
spullen? Je handschoenen? Let je op bij het uitstappen? Wacht op Hugo! Let op je broertjes, even wachten, ja, kom maar. Kust veilig…
En dan vliegen ze – eenmaal veilig op het trottoir – naar hun educatieve kooi. Kleine Nien linksaf, Lexie door de hoofdingang rechts en de gebroeders helemaal naar achter. Parmantig stappen ze naar achter, hoe dichter de ingang nadert hoe groter de drang om te rennen wordt en ja, dan is er geen houden meer aan. Daar gaan ze, als wombats naar de zandputten.
En dan wordt het jonge grut weer door de juffen opgenomen in de warmte van het schooltje, de opvang. Grootvader heeft zijn taak weer volbracht vandaag en kijkt hoe bij en voor school anderen het ritueel ondergaan. Kinderen schateren, anderen zijn wat minder olijk. Somber zelfs, willen niet. Auto, fietsen en ander rollend materieel komt aanzetten en stopt op het parkeerpleintje. Er worden handen gegeven, tasjes gedragen en vergeten (goh, nou kan ik weer terug…). Er wordt gepraat door ouders onderling, kort als jet koud is, gekeuveld als het weer wat beter is en dan vertrekken ze weer, ronkend, rustig, stil (want elektrisch en dus gevaarlijk).
Binnen een kwartier keert de rust weer, is het pleintje zo goed als leeg en het voetpad verlost van groetende ouders.
En maak je dagelijks deel uit van die korte ceremonie, dan weet je binnen de kortste keren wat mensen drijft, wat hun ergernissen zijn. O ja, ze waren blij dat de kids weer naar school konden. En ach, natuurlijk was dat thuisonderwijs niet alles, maar goed, ze wisten zich er door te slaan en och, als een kleine nu een snotneus heeft, wat verkouden is, dan nee, dan ga je zo’n kind niet laten testen, maar hou je het gewoon een dag of wat thuis.
En ja; het was schandalig dat de gemeente Hulst tijdens die vorstperiode het vertikte om even wat zout op het pleintje te strooien. Stom zelfs, maar ja, als niemand echt aan de bel trekt, dan doet die gemeente ook niks. Zeker Hulst niet.
En wat ook waar is is dat iedereen zich blauw ergert aan die rijschoolhouder die elke dag de entree tot het pleintje met zijn BMW blokkeert, zijn kindje uit de auto knikkert en dan zonder enige consideratie met een noodgang maakt dat-ie wegkomt. Die moet dan mensen leren rijden…zie je het voor je…
