Ach arm Zeeuws-Vlaanderen!

Elke keer als er in een landelijke krant een verhaal verschijnt over Zeeuws-Vlaanderen met een negatieve teneur over krimp en vergrijzing, het grauwe Sas met zijn sombere wijken, de lege boerderijen in de uitgestrekte polders, Calimero, de dure Westerscheldetunnel, de ontpolderingskwestie en het gebrekkig openbaar vervoer schieten er bezuiden de Westerschelde hele volksstammen – nou ja kleintjes – in een fit. Vroeger werd er dan nog wel eens een brief naar zo’n krant gestuurd waarin met feitelijk materiaal werd aangetoond dat Zeeuws-Vlaanderen economisch net zo veel in de Nederlandse melk te brokkelen had dan IJmond of Twente, maar tegenwoordig gebeurt dat niet meer. Nee, de gevoelens van verongelijktheid worden vandaag de dag breeduit gemeten in diverse sociale mediakanalen. In groepen op LinkedIn, al dan niet geëntameerd door een dame die een boekje hoopt te kunnen verkopen, dan wel door een raadslid der Liberalen uit grootstad T. En alles passeert dan de revue. Ik heb het in deze kolommen ook even mogen meemaken toen Hiske Versprille haar slepende achterpoot van Zeeland in dit blog neerzette.
Ik vond en vind nog steeds dat Hiske een goed artikel heeft gemaakt over een gebied in Nederland.
OK, weliswaar bekeek ze een en ander door een randstedelijke bril, maar haar verhaal stond.

Het zijn feiten mensen.
Zeeuws-Vlaanderen verliest inwoners.
Door d’n dood en door migratie.
Zeeuws-Vlaanderen vergrijst.
Zeeuws-Vlaanderen is aan het ontgroenen.
Zeeuws-Vlaanderen is aan het verarmen.
en Zeeuws-Vlaanderen heeft amper iets in de melk te brokkelen.
In Den Haag, Brussel en Middelburg.
Johan Robesin mag zich nog enige macht toedichten, maar hij is een van de weinigen dunkt me.
Die demografische ontwikkelingen zijn echter nu niet van dien aard dat Zeeuws-Vlaanderen als streek daaraan teloor zal gaan.
Nevernooitnie.
Vooralsnog zijn die ontwikkelingen ook nog redelijk marginaal.
Een groot bedrijf erbij of een asielzoekerscentra en de negatieve bevolkingsspiraal is weer voor jaren doorbroken.
Een project een keer zien lukken in plaats van mislukken (Bio base Europe of glastuinbouw) en Zeeuws-Vlaanderen is – voor wat betreft de leegloop – weer even boven Jan.
Enne, als die nieuwe zeesluis nu eens echt door Nederlanders en Belgen gebouwd zou worden – in plaats van door Polen, Esten en wat al niet meer wat we nu zien gebeuren bij de Sluiskiltunnel- dan zou de Kanaalzone – net als in de jaren zestig met de kanaalverbreding – voor honderden mensen werk kunnen bieden en wellicht blijven er dan een paar – net als toen – weer hangen.
En wat die invloed in Middelburg en verder, wel ja, daar zal Zeeuws-Vlaanderen zelf iets moeten doen.
Karla Peijs mag op internet zo trots zijn op het Huis van de Provincies in Brussel, maar vanuit Zeeuws-Vlaanderen komt daar niemand (op Denis Steijaert na) aankloppen om steun voor projecten, voor initiatieven, voor plannen. a. Omdat ze niet bestaan, b. Omdat men de weg niet weet. c. Omdat regionale samenwerking nog steeds niet van de grond komt.
En dan Den Haag. Door omstandigheden merk ik af en toe dat de noordelijke gebiedsdelen van dit land in Den Haag veel beter hun zegje weten te doen dan wij van hierre. Zij, de noorderlingen beschouwen de Randstedelingen als de grootste regionalisten van het land en eisen werkelijk hun deel van poet, invloed en macht op.
En wat gebeurt er tussentijds bezuiden de Wester. Gemeenteraden kissen jarenlang over gevoeligheden, vechten elkaar het kot uit en bereiken heel weinig. Van geen wonder dat de tijd hier blijft stil staan. Sluis en Hulst hebben als gemeenten sinds de herindeling in 2003 amper iets te makken. Geen geld voor nieuw beleid en steeds minder rijksgeld voor bestaand. Ja, dan gaat het een keer mis.
En waarom gaat het mis?
Omdat we ons als Zeeuws-Vlamingen gedragen als Zeeuws-Vlamingen.
Als dorpisten die denken dat hun eigen stekje, hun eigen dorp het middelpunt is van de wereld.
Zeeuws-Vlaanderen heeft verhoudingsgewijs meer voetbalvelden dan Breda, meer buitenbaden, meer nieuwbouwwijkjes, meer scholen, meer gemeenschapshuizen, meer overdekte zwembaden, meer theateraccommodaties en meer van alles. Daar staat ons volk niet bij stil. We hebben ook meer rioleringen, meer waterlopen, meer wegen, meer natuur, meer kilometers af te leggen door meer vuilnisauto’s en dat alles moet allemaal opgehoest worden door onze gemeenschappen.
En als het dan om rijksbijdragen gaat dan kijken ze in Den Haag eerst naar poppetjes, belastingbetalers, dan een beetje naar oppervlak en water en vervolgens naar de portemonnee en krijgt per saldo de stad Breda meer te verhapstukken dan Hulst, Sluis en Terneuzen samen. Er zijn meer gemeenten, streken in Nederland die met deze vorm van onrecht te kampen hebben. Grote landelijke gemeenten. Hulst en Sluis zijn lid van de P10, het genootschap van die grote landelijke gemeenten, en als het via Middelburg moeilijk wordt om in Den Haag iets te betekenen, dan moet het maar via die club (waar Schouwen overigens ook lid van is) gebeuren.
Maar laat ons Zeeuws-Vlamingen asjeblieft ophouden met zielig te doen als er weer eens iets negatiefs in de Volkskrant heeft gestaan.