De PvdA heeft dus in Hans Spekman een nieuwe voorzitter gevonden. Gefeliciteerd, het kamerlid en oud-wethouder te Utrecht, kon rekenen op een overweldigende meerderheid aan uitgebrachte stemmen. Meer dan 80 procent. Kijken we echter naar de tegenkandidaten, dan moet gezegd worden dat die Piet Boekhoudt (voorzitter van de PvdA-afdeling in Groningen) en René Kronenberg uit Rotterdam nou ook niet bepaald uitgesproken figuren zijn. Met nog geen tien en acht procent vulden ze de volle honderd procent.
Zo’n verkiezing zegt voldoende op zich. Na de vaandelvlucht van Ploumen was Spekman, de slobbertrui van het Binnenhof, eigenlijk de enige binnen sociaal-democratische kringen die de apparatsjki wilde gaan aanvoeren. Niemand anders uit de hogere partijkaders toonde wil, interesse dan wel durf. En dat valt wel te begrijpen ook.
De PvdA zit al sinds 2006 – na de opbloei van Woutertje Bos en zijn onmiddellijk daaropvolgende afgang – zit de partij in de hoek waar de klappen vallen en heeft in die vijf jaar geen moment kans gezien om er uit te komen. Met een partijleider die de prijs voor slechtste politicus wint, een fractie die zo kleurloos is als grijs behang en een aanhang die zich amper nog vertegenwoordigd acht mag deze club nog blij zijn dat een man als Spekman het een eer en uitdaging vindt om de kar te trekken.
Ik moet zeggen ik ben geen Spekmanman, verre van dat, ik vind ‘m teveel clubhuisbeheerder, man van de buurten, van de solidariteit voor mensen die allang niet meer solidair met anderen willen zijn. ‘De PvdA is de partij die in mijn bloed zit en in het bloed van mijn ouders en van mijn opa en oma.’ zei de beste man na zijn verkiezing. Mooi denk ik dan, maar ik weet ook dat veel andere ouders en grootouders de affiniteit met de partij van Spekman door de jaren heen zijn verloren.
Tijdens zijn campagne voor het voorzitterschap zei Spekman dat er scherper gedebatteerd moet worden in zijn partij en dat risico’s te vaak gemeden worden. ‘Uit angst dat iedereen wegloopt als je iets wilds zegt. Ik zeg liever doordacht iets wilds dan dat ik grijs word.De PvdA hoort niet grijs te zijn, we zijn alleen te veel gericht op beheersing. Als er iets speelt, wil ik dat het overal in het land knettert en knarst.’
Spekman vindt zijn partij bovendien te begripvol in het debat over de beperking van de macht van het snelle geld. ‘Daar zijn we niet rabiaat genoeg in.’ Een ander belangrijk thema van Spekman is dat hij het partijbureau van de PvdA wil verhuizen van de Amsterdamse Herengracht naar een multiculturele wijk. Van de grachtengordel naar west. Wat daar mee gewonnen wordt, ontgaat me volledig. Het imago van een partij verander je niet door in een ander pand te gaan zitten. De lamlullen in het pluche gaan echt niet harder roepen van “het is de schuld van het kapitaal!!” omdat Spekman dat nu zondig vindt. Nee hoor, die PvdA heeft een nieuwe voorzitter, maar daarmee is de PvdA nog niet vernieuwd…Bijlangenanognie…
