Napoleon van Vlagtwedde

De hele ontpolderingsdiscussie heb ik een jaar of wat terug eens omschreven als een klucht in teveel bedrijven. Begin 2011 dacht ik echt – ja dat dacht ik – dat er een eind aan de dans om de Hedwige zou komen omdat Henk Bleker toen – in de kille polder staand – zeer stellig zei “Dat gaan we niet doen, deze landbouwgrond gaat niet onder water.” Ik noemde Bleker een lefgozer, omdat hij klaarblijkelijk de Europese regenten in Brussel ervan leek te gaan overtuigen dat het natuurherstel in de Westerschelde na de verdieping van de zeearm ook zonder het onder water zetten van de Hedwige kon plaatsvinden. Aan die stelligheid kwam ras een eind toen vanuit Brussel andere geluiden kwamen en dat Bleker zijn alternatief ontoereikend zou zijn.
Maar ben je mal wist Bleker, ik laat die alternatieven nog eens door wetenschappers toetsen en dat deed hij.
En ja hoor, Duitse wetenschappers bevestigden volgens Bleker dat zijn alternatief ook werkelijk een alternatief mocht heten.
Goh, Magda de Feijter waren maar wat blij dat Bleker bij zijn verhaal bleef en zich niet liet imponeren door het barokke getamboer uit Vlaanderen.

“De Stichting Red onze polders heeft waardering voor de uitgebreide, inhoudelijke brief van 20 januari 2012 van Staatssecretaris Bleker aan De EU-commissaris. Tot in detail worden alle vragen van de Europese Commissie goed beantwoord. Ook is een juridisch kader en een extra wetenschappelijke onderbouwing toegevoegd, wat gezien de kwaliteitsborging eigenlijk niet nodig was.
De Stichting is verheugd dat de Staatssecretaris aan de EU-commissie gemeld heeft dat Nederland volgens artikel 2 het derde lid van de Habitatrichtlijn voor ontpolderen van de Hedwigepolder rekening gehouden heeft met de economische, sociale en culturele situatie. De Nederlandse regering heeft draagvlak voor de maatregelen gecreëerd door het natuurherstel in de Westerschelde een andere vorm te geven dan het ontpolderen van de Hedwigepolder. De Staatssecretaris wijst erop dat de meerderheid van de Tweede Kamer tegen ontpolderen van de Hedwigepolder is en dat dit in het regeerakkoord opgenomen is. Bovendien noemt hij de grote maatschappelijke en bestuurlijke weerstand in Zeeland tegen het teruggeven van goede landbouwgrond aan de zee.”

Amper een dag later blijkt dat Blekers wetenschappelijke onderbouwing van zijn alternatief een kaartenhuis is. De Duitse professoren zijn geen professoren, maar hooguit deskundigen, die vluchtig een blik hebben geworpen op het Deltares onderzoek en geconstateerd hebben dat het er fraai uitzag. Van een inhoudelijke toetsing is geen sprake, sterker nog, de Duitsers vinden het Hedwigepolderontpolderingsplan zelfs een mooie vondst.
Bleker reageert zoals het de Napoleon van Vlagtwedde betaamt. Hij laat alles voor wat het is. De vraag van D66 om het rapport van Deltares in te trekken negeert hij. Nee, staatssecretaris Bleker laat de Tweede Kamer weten dat hij vasthoudt aan het alternatief dat door Deltares is uitgewerkt en hij heeft aan de Europese Commissie laten weten dat een verdere onderbouwing naar zijn mening niet nodig is. “De geraadpleegde experts geven aan dat er geen enkele twijfel kan bestaan over het wetenschappelijke gehalte van het door Deltares geleverde rapport. De Nederlandse regering meent met de conclusies van deze wetenschappers de wetenschappelijke basis voor het besluit van de Nederlandse regering buiten elke twijfel te hebben gesteld.” De staatssecretaris heeft in februari een gesprek over de natuurcompensatie rond de Westerschelde met eurocommissaris Potočnik. Dat is dus weer een nieuw bedrijf voor de klucht.