De aanstaande teloorgang van Dethon (en andere sociale werkplaatsen)

Het kabinet van iedereen moet meedoen, dat van Rutte en consorten, wil af van de sociale werkplaatsen. Mensen die in het kader van de Wet Sociale Werkvoorzieningen ooit in de werkplaatsen te werk zijn gesteld moet het reguliere bedrijfsleven in. Bedrijven moet mensen met een handicap of een andere tekortkoming die niet aan het volle rendement van een “normale” werknemer komen toch een baan zien te geven. Alle acties ten spijt, de weinig smaakvolle spot met de lachende Rutte van de Abva-Kabo incluis, het kabinet houdt vast aan zijn ingrijpende plan de sociale werkvoorzieningen te reduceren tot slechts beschermde werkplaatsen waar alleen nog plaats zal zijn voor de werkelijk kanslozen op de arbeidsmarkt. De rest, zowat tweederde, van de WSW’ers kan op banenjacht. In eigen regio betekent dit de teloorgang van Dethon en dat er simpelweg in de regio werkgelegenheid gevonden moet worden gevonden voor een kleine 500 mensen. Mensen die tot op heden binnen Dethon – aangepast – emplooi vonden. De commissie Samenleving van de gemeente Terneuzen liet zich vorige week al kreunend uit over het ingrijpende kabinetsplannen. De commissie vond in meerderheid dat er om die mensen aan de slag te helpen een convenant met het bedrijfsleven moest worden gesloten. Mooi hoor, maar ik vrees dat zo’n niet committerende overeenkomst weinig zoden aan de dijk zet. Deze week mag politiek Hulst zich uitspreken over de feitelijke liquidatie van Dethon.

Ik weet nog goed hoe kansarme gasten in de beginjaren ’70 behandeld werden. Na jaren zonder rugzak op de basisscholen de bloemen water te hebben gegeven, boeken te hebben uitgedeeld en boodschappen te hebben gedaan kwamen enkele gasten die ik heb meegemaakt terecht bij wat toen de CPC heette, het stijfselkot, het tegenwoordige Cargill, ze mochten strooppotten vullen, plee’s schoonmaken en het terrein bijhouden. Ook op een paar andere bedrijven werden zo wat jonge gasten tewerkgesteld. Voor een aantal werkte dit ook prima. Ze verdienden wat, hadden zelfs een toekomstbeeld. Maar weer anderen vielen tussen wal en schip. Konden soms wat scharrelen bij boeren, waren bijrijder bij transporteurs (totdat er geen bijrijder meer nodig was) of brachten kranten rond. Meer zat er echt niet in.
Dethon bleek voor veel mensen met een beperking een uitkomst.
En toen in de loop van de jaren ’70 en ’80 ook nog eens heel wat mensen de Wet Arbeidsongeschiktheid in gemanoeuvreerd werden groeide Dethon als kool. De werkplaats bleef overigens geen gewone werkplaats, maar groeide – ook onder Haagse druk – uit tot een productiebedrijf. Speelgoed, electronica, keukentrappen, behangtafels, kleinmeubelen. Dethon produceerde ze. Daarnaast evolueerde ook het Dethon-dienstenpakket, Dethon-groen, de pakketbestellingen, de opleidingskas voor de tuinbouw en meer. Goed, de overheid spijkerde bij, maar mensen die anders weinig kans maakten op de gewone arbeidsmarkt maakten zich nuttig, werkten (al was het gemiddelde rendement slechts 40 procent in vergelijking met een gewone werknemer) en verdienden.
Dethon en andere schappen zijn te kostbaar geworden.
Maar dat is niet het echte argument dat Rutte en De Krom hanteren, nee, zij gooien het op de toer van participatie, iedereen moet meedoen, zeker met die krimpende arbeidsmarkt in het verschiet.
Ik geloof er niet in.
Ik geloof echt niet dat de bedrijven in het Zeeuwse zitten te wachten op honderden mensen met een smetje, een mankementje, een handicap.
Ik geloof niet dat Gerard van Harten en andere bonzen zullen zeggen, oh een arbeidsproductiviteit van slechts 40 procent mwaah, haak maar aan, kunnen we wel hebben…No way, dat gebeurt niet. Het bleek nu al een godsonmogelijk karwei te zijn om de Zalco mensen terug aan de slag te krijgen. Zeker, er mag enige tevredenheid zijn over het feit dat dit nu met honderd mensen gelukt is, maar dat is slechts 15 procent van het totaal.
Nee, Alex de Vos uit Axel maakt zich terecht zorgen.
Wie zegt U? Alex de Vos.
Wie is Alex de Vos?
Alex de Vos is een Dethon-medewerker die zich zorgen maakt om zijn werk, zijn toekomst.
Een van de weinige die bij machte is om dat ook kordate en correcte wijze te doen.
De Vos stond vooraan bij demonstraties, sprak in op bijeenkomsten en schreef brieven aan het kabinet.
Ik wil ze U niet onthouden.
Ook al, omdat ik hoop dat de mensen die straks over de toekomst van de werkvoorzieningschappen in Nederland beslissen beseffen dat er duizenden Alex de Vossen zijn die ze treffen.
e._Dossier_De_noodklok_van_een_wsw_medewerker_10-12-11