Zwaaien helpt!

En daar stond daar gister een bewoner van het Hulster Mi-Lockwijkje voor de gemeenteraad zijn beklag te doen over het feit dat de Zeeuwse Gronden, een zorginstelling voor mensen met psychiatrische aandoeningen, de euvele moed had gehad om een woning in de wijk te huren om daar psychiatrische patiënten onderdak te verlenen. Over de komst van een groep patiënten had de instelling vooraf geen contact opgenomen met de wijkbewoners en dat was – zo zei de inspreker – bewust gedaan, omdat Zeeuwse Gronden al eerder een akkefietje had gehad in Terneuzen. En het was allemaal zo erg, de veiligheid in de wijk was in het geding, de instellingsbewoners liepen zonder begeleiding rond, dronken bier op de openbare weg en keken zomaar bij mensen binnen. De gemeenteraad zat erbij en keek ernaar.

Mij bekroop me het gevoel van plaatsvervangende schaamte, van afkeer. De man had een verkeerd platform voor zijn grieven gekozen. De gemeenteraad gaat niet over dit soort kwesties, de instelling is aanspreekbaar en de woningbouwcorporatie die het onderkomen verhuurd, maar dan nog hebben buurtbewoners geen zeggenschap over wat zo’n corporatie aan wie verhuurd. Zo lang er bestemmingsplanmatig niets gewijzigd dient te worden. En dat speelde in Terneuzen, waar een gewone woning tot groepsonderkomen werd omgebouwd, wel.

Hoe het ook zij, de toon van de man, het geraas in zijn relaas stond mij tegen. Zeker nog toen de man begon over het feit dat de buurt veel minder moeite zou hebben met een onderkomen voor Tragelbewoners (mensen met een geestelijke handicap), die van oudsher zonder veel problemen in de Hulster kernen kunnen wonen. Nou, ik herinner me dan op mijn beurt een akkefietje in het ook zo Hulsterse Absdale waar bewoners ageerden tegen de komst van onderkomen voor Tragelbewoners met afwijkend seksueel gedrag nabij het Groot Eiland, kilometers van Absdale vrwijderd, die waren ook verre van welkom.

Mijn buurvrouw in de raadzaal hield het op een typisch geval van Nimby, niet in mijn achtertuin. Ik voeg daar gemakshalve voortuin, straat, buurt, kern aan toe. Het is typerend aan het worden voor deze samenleving dat mensen die niet binnen de normale (maar wat is normaal) kaders vallen als ongewenst worden aangemerkt. Of het nu om minderheden, buitenlanders, gehandicapten of zieken gaat.Elke keer kreeg je van dit soort oprispingen van discriminatoir gedrag.
De man in kwestie – en zijn buurtbewoners – gaat er volledig aan voorbij dat ook hij en zij kunnen gaan mankeren, dat ook zij de val van normaal tot psychiatrisch patiënt kunnen meemaken. Daar wordt niet bij stilgestaan. Juist in deze samenleving, waar de ratrace van alledag meer en meer slachtoffers maakt, zo enige consideratie, enige empathie op zijn plaats zijn. Maar nee, we betreden – zoals zo vaak – de arena der lokale democratie om ten overstaan der gekozenen beklag te doen over zoveel onrecht. Eigenlijk had de voorzitter van de Hulster raad – wetende wat het verhaal van de inspreker zou inhouden – hem geen podium moeten geven. De plek was verkeerd, hij moest leder zijn gram maar halen.
Goed vanuit het bestuur had voorgesteld kunnen worden als intermediair te kunnen optreden tussen stichting en buurtbewoners, maar niet meer dan dat.
En voor de rest vond ik de opmerking van PvdA-raadslid Jeanine van Dorsselaer wel op zijn plaats. “In Clinge leven wel al jaren met de bewoners van Tragel samen. In het dorp komt het ook wel eens voor dat een Tragelpatiënt voor het raam naar binnen staat te turen. In plaats van verongelijkt te doen, zwaaien we dan een keer en daarmee los je dat ook weer op. Misschien moet U dat eens doen met deze mensen, gewoon eens zwaaien….”