In de tijd dat mijn vader nog in zijn kano peddelde en Wim Gosselaar nog dijkgraaf was van waterschap De Drie Ambachten waren er al plannen om in Zeeuws-Vlaanderen een klein net van watergangen en kreken open te stellen voor de kanovaart. De Axelse Kreek zou een watersportbestemming krijgen – kleinschalig dat wel – om gevogelte en boeren niet te hinderen of te duperen. Het kwam er echter nooit van. De boeren waren tegen, de provincie was tegen, natuurbeschermers waren tegen.
Mijn vader is inmiddels jaren dood en Wim Gosselaar met pensioen en peddelt tegenwoordig maar per fiets de schone dreven in Zeeuws-Vlaanderen af, omdat hij -en velen met hem – op het water nog niets te zoeken heeft. We zijn reeds twee waterschapsfusie verder en nog blijven kreken en waterleidingen verboden terrein voor peddelaars.
Dit weekeind meldde het Zeeuwse Halfformaat: “De kans lijkt verkeken dat er in het midden en het oostelijk deel van Zeeuws-Vlaanderen kanoroutes komen.
De provincie vindt dat die routes niet door kleinere kreken en kreekuitlopen mogen leiden, omdat dit de natuur zou verstoren. Volgens Terneuzen is het dan ‘nagenoeg onmogelijk’ de routes aan te leggen. Gedacht wordt aan kanoroutes tussen Terneuzen en Hulst en tussen Axel en Rode Sluis in België.”
Ach ja, de provincie ligt weer ’s dwars. Diezelfde provincie die zou graag Zeeland het predikaat van de watersportprovincie in Nederland wil geven, maar er dus niets voor over heeft om die eretitel te verwerven. De natuur zou verstoord worden, de natuur.
Nou ja, de natuur.
De natuur op de Otheense Kreek? en verder op de Spuikreek, tot aan de Axelse Kreek, de natuur. Met de bewoning op steenworp afstand, de fabrieken in de Koegors en een handvol doorgaande wegen nabij, de natuur wordt verstoord?!
Gaat toch weg. Zelfs al zou een regiment aan kanovaarders de Passageule afvaren, dan zal daar geen vogel om malen, zelfs al zou een batterij peddelaars van De Braakman naar Bouchautehaven peddelen, dan kraait daar geen haan naar, zal het de kauwen en kraaien in de laatste Braakmanbossen een zorg wezen. Kijk dat er geen kano’s in de Canisvliet worden toegelaten of in andere beschermde gebieden, dan is nog te begrijpen, maar alles zondermeer afschieten, dat gaat te ver. Veel te ver.
De waterbeheerders moeten eens gaan inzien dat ook mensen, gewone mensen recht hebben op publiek domein, op wateren die ze nota bene zelf mede bekostigen via allerhande waterschapslasten.
Het argument dat boer en natuur er onder zouden lijden mag dan telkens van stal gehaald worden, het is verre van steekhoudend. In andere landen blijkt juist dat kanoërs de natuur juist willen houden zo ze is, klachten in Frankrijk en Duitsland zijn minimaal in aantal, in Schotland is men juist blij dat af en toe een plastic kuip te water wordt gelaten, omdat deze mensen onderweg ook wat drinken, eten en een slaapplaats willen, wat in de la brengen dus, maar ja.
Men, de provincie, het waterschap, wil er niet aan. Typisch dat het bijvoorbeeld in de Biesbosch, toch een natuurgebied, wel kan en mag…
En tot slot nog even een zinssnede uit een recht rapport van de Grontmij over de potenties van een vaarnetwerk te Zeeland: “In het bijzonder biedt het veel kansen voor een grensstreek als Zeeuws-Vlaanderen, want niet alleen zijn er hier vroegere (water)structuren die kunnen worden ontdekt, maar ook de diverse hedendaagse kwaliteiten. En dat in een aantrekkelijk gebied: een afwis- selende overgang van water en land, Zeeland en Vlaanderen. Een vaar- routenetwerk vergroot daarmee tevens het recreatief-toeristisch product van de regio en de Delta.”
Alzodus.
En wéér ben ik het eens helemaal met Grembreghe eens !!!
Niet dat ze nou dagelijks met bussen naar Zeeuws-Vlaanderen zullen komen om hier te komen peddelen, maar ik vind een kanoroute wel een vorm van plattelandstoerisme dat hier uitstekend past en bovendien ook nog een gezellige ontspannen levendigheid aan het landschap toe zal voegen. Je zal op een zonnige zondag (die bestaan!) maar een terras aan een kanoroute hebben!
Het besluit van de provincie klopt trouwens niet. Delen van de kanoroutes (bijv. de Buitenvest) zijn op geen enkele kaart van provincie of ministerie terug te vinden als natuur. Daar waar de kanoroutes wel in natuurgebieden zijn gelegen, is in deze gebieden ‘extensief recreatief medegebruik’ toegestaan.
Wat betekent dat nou? Extensieve (dag)recreatie zijn vormen van recreatie die in hoofdzaak zijn gericht op natuur- en landschapsbeleving, zoals wandelen, fietsen, varen, zwemmen, vissen, paardrijden, enz. Dus als je een mountainbikeroute door de Clingse Bossen aan mag leggen, of een natuurspeeltuin in de Braakman, dan kan ik geen reden bedenken waarom de provincie een kanoroute via het Groot Eiland wil weigeren. Laat ze dat maar eens uitleggen.
Ik ga er vanuit dat de gemeenten Hulst en Terneuzen bezwaar gaan maken tegen dit belachelijke besluit? En dat ze meteen een verzoek gaan doen om de route uit te breiden vanaf Hulst via (de) Zandberg en (de) Graauw naar (de) Paal?
Oh ja, hier nog een door de provincie betaald onderzoek van Grontmij om de Zeeuws-Vlaamse kreken voor recreatievaart bevaarbaar te maken, dat moet op de Abdij toch nog wel ergens in een bureaula liggen?:
http://www.grontmij.nl/MediaCenter/Documents/Rapport%20Vaarroutenetwerk.pdf
Uit het hart gegrepen. Ik heb vorig jaar rond deze tijd een groot artikel geschreven voor een landelijk vakblad over de kansen en mogelijkheden van een vaarroutenetwerk in Zeeuws-Vlaanderen. Net over de grens wordt volop gewerkt aan zo’n netwerk, overal in Nederland en ook in Noord-Frankrijk, Schotland, Engeland. Oudere watersportliefhebbers willen steeds meer leuke routes, horeca, recreatie, cultuurhistorie. Nou, jullie hebben Staats-Spaanse linies, een schitterend landschap, oude steden, boerderijproducten, veel goede horeca, ambachtelijke bierbrouwers, dus wat let je?
Helaas is het bij een verkennend onderzoek gebleven. De provincie heeft geen geld en gemeenten en commerciële partijen, van wie je zou verwachten dat ze geïnteresseerd zijn, laten niets van zich horen en antwoorden ook niet op vragen. Het ligt politiek gevoelig of men is gewoon niet geïnteresseerd. Initiatieven komen hier niet van de grond. Zeeland laat kansen en mogelijkheden liever lopen en houdt alles bij het oude, ook als het niet werkt. Zeeuws-Vlaanderen mist de boot, letterlijk.
Ik vaarde reeds in Zeeuws Vlaanderen met de kano. De provintie en de gemeenten weten niet wat ze missen. Een zeer natuurbevorderende bezigheid. Door het peddelen geeft met zuurstof in het water wat zeker tengoede zou komen in de kleinere kreken die nagoeg bij na stilstaand water hebben. Natuurlijk moet men ergens tegen zijn zo zit nu de maatschappij in elkaar. Het verbaasd me dat er nog schepen op de Wester-schelde mogen varen!!!!. Wie van de NEEN-zeggers heeft ooit al eens in een kano gezeten. Even doen voor dat je met een neen aankomt. Als men de regels van de natuur naleeft dan kan je er van opaan dat er GEEN nadelige gevolgen zijn> Duidelijk dat men niet moet gaan varen tijden het broedsiezoen, maar verder is er geen vuiltje aan de lucht.
Hoe langer ik er over nadenk, hoe belachelijker het wordt. In 2008 schuift de provincie een pak eurootjes naar Grontmij om te onderzoeken of de kreken en watergangen tussen Axel en Hulst bevaarbaar gemaakt kunnen worden voor motorjachten en sloepen. De conclusie van Grontmij is ja, maar het kost wel 23,8 miljoen. En in 2012, uitgerekend in het Zeeuwse jaar van het water, zegt diezelfde provincie dat er tussen Hulst en Axel nog niet eens een kano mag varen.
En elders ook niet…
Vanmiddag de passageulelinie vanaf Frans Modde naar Retranchement gekanood , was fantastisch , de aanlegsteigertjes zijn nog steeds goed intact en worden bijgehouden. Niemand tegengekomen overigens , alleen vogels , vissen , en ratten..:-)
Toch mooi..niet?