Ik zat zo naar de Omroep te kijken en zag hoe de camera inzoomde op de kop van Commissaris Karla, de rimpels liet dansen voor de lens, dat zwarte mascarastreepje onder wat waterige ogen. Die grote roze ballen aan haar ketting en verder gehuld in bloemeske tooi. Een oude vrouw, een vermoeide bestuurder, die zuchtte : “Het is natuurlijk een hoofdpijndossier…”
Tja, dacht ik toen, voor wie is er sprake van een hoofdpijndossier? Niet voor mij, niet voor Jan met de Pet, Henk en Ingrid en al die andere gewone mensen. Het gros zal er niet mee zitten of een polder aan de rand van nergens al dan niet onder water komt te staan, en als ze ‘m voor eenderde onder water willen zetten of helemaal niet, de meeste mensen zitten er nie mee. Echt niet, als ik in de noord kom hoor je, wat een gedoe om een poldertje…Gelijk hebben die Belgen.
En dat laatste hoor je vaker. Nederland heeft ene verdrag met de Vlamingen gesloten en wat je afspreekt, moet je nakomen. Dat denken de meeste mensen. Alleen wie heeft destijds dat verdrag medeondertekend (met Veerman Schultz van Haegen en Ben Bot)? Juist ja, Karla Peijs, onze CdK tot begin volgend jaar.
Ze dacht dat ze dat toen als bewindsvrouwe rustig kon doen.
Want ja, laten we wel wezen de Technische Scheldecommissie, de Prosesgroep en al die bestuurders en ambtenaren die met de voorbereidingen betrokken waren geweest zouden hun werk toch slecht hebben gedaan als er niet een panklare, simpele overeenkomst met die Vlamingen zou zijn opgetekend. Dat was allemaal doorgesproken, voorbereid, afgewogen, noem maar op, nee, aan die Scheldeverdragen en de bijhorende bijlagen en memo’s kon toch werkelijk geen enkele bestuurder een bult vallen.
Zeker, alles was voorbereid.
In beslotenheid, achter gesloten deuren, in het geheim.
Gewone stervelingen wisten pas wat er besproken was toen plotsklaps gesproken werd over et weer onder water zetten van polders voor de veiligheid, voor natuurherstel, voor Antwerpen, voor Vlaanderen. Zeeuwsche grond, onttrokken aan de zee, moest weer worden teruggeschonken aan het zilte water om Antwerpen droge voeten te laten houden.
De protesten zwollen aan als het wassende water
en laat nu net op dat moment vrouwe Peijs te horen krijgen dat ze minister af is en aan de slag kan als vertegenwoordiger van de koningin te Middelburg.
De oorzaak van het verzet
moet het verzet zien te keren
om de zaak te redden.
Ik ben ervan overtuigd dat Karla Peijs dat gedaan heeft.
Ik weet zeker dat zonder Peijs in Zeeland die polder, nota bene Belgisch bezit, allang onder water was komen te staan.
Zij mobiliseerde haar partijgenoten, zij drong aan op onderzoeken naar alternatieven, zij zei tegen Henk – niet Siersema, maar Bleker – kijk nog ’s of er met de Belgen te praten valt, zij bewerkte oud-premier Balkenende en -dat weet ik vrijwel zeker – benaderde haar oude medewerkers bij Rijkswaterstaat met het verzoek de ontpolderingskwestie te traineren, te remmen, te vertragen.
Natuurlijk was het een hoofdpijndossier, dat gedoe met dat rotpoldertje.
Het kostte het CDA in Zeeland ongelooflijk veel goodwill en stemmen.
Dat gedoe met Ad Koppejans was natuurlijk ook niet goed.
Maar alla, nogmaals, ik weet het zeker,
zonder Karla Peijs, met een andere CdK, die geen handtekeningen onder verdragen heeft gezet, zou de Hedwige allang veranderd zijn in een baggerbak.
De Belgen mogen in november gaan procederen.
Zullen ze zeker doen, in de slachtmaand.
Maar de dijken gaan pas door als Karla Peijs vertrokken is.
Ik heb met onze Karla – op zijn minst – één ding gemeen en dat is ons geloof in het ECHTE JenaPlanOnderwijs, maar… kenmerkend daarvoor is dat je ” ALLES ” geeft voor je principes, voor je uitgangspunten en…dan weet ik het even niet…..ik mocht mijn JenaPlanKeuze waar maken in het JenaPlanOnderwijs…. zij koos voor de politiek….
Het waar maken in het onderwijs van je principes is minder moeilijk dan het waarmaken van je principes in de poltiek.
Waarom is dat zo ? Da’s een boeiende vraag ………
De boel wordt altijd omgedraaid. het Nederlandse ministerie van LNV en de milieubeweging wilden al decennia lang ontpolderen. De verdiepingswerken waren een mooie aanleiding om hier eens mee te beginnen en Vlaanderen ging akkoord. Die verdieping was een ruilhandel: jullie een diepere Westerschelde, wij een HSL. Toen brak hier de pleuris uit en werd er net gedaan of Vlaanderen perse wilde dat er werd ontpolderd. Maar het initiatief lag in Den Haag. Vlaanderen zal het aan de derrière oxideren of er hier wordt ontpolderd. Ze willen alleen een steeds diepere Westerschelde.
Ooit waren wij een land dat zich aan zijn afspraken hield…..
Ach Tjalco, ooit waren we ook een land dat roofde bij het leven, slaven verhandelde over heel de wereld, oorlog voerde met wie het wou en de doorgang op de Schelde blokkeerde en passerende schepen alleen na tolbetaling doorliet…weetjewel, die glorietijd die Balkenende zo graag terugzag….
Ik wil nog even een kleine kritische opmerking maken over het stuk bovenin.
Het betreft de zinsnede: “… Ik weet zeker dat zonder Peijs in Zeeland die polder, nota bene Belgisch bezit, allang onder water was komen te staan”
Lees dan het boek “Geld in het water”, Antwerps en Mechels kapitaal in Zuid-Beveland na de stormvloeden in de 16e eeuw, van C. Dekker en R. Baetens.
Iedereens die de gewraakte opmerking maakt doet mee aan misleiding en stemmingvorming.
Iedere nieuwe polder werd/wordt middels een vergunning door nederlandse autoriteiten aangelegd zonder de investeerder te discrimineren.
De Hedwigepolder is Nederlands, en valt onder de nederlandse jurisdictie.
Als de gewraakte opmerking niet zonder duidelijke explicatie wordt gebruikt is dat voer voor iedereen die ons leefmilieu aan wil tasten, en nog meer onder water wil zetten. Slechts de Wilhelminapolder is een van de schaarse werken uitgevoerd met Rotterdams kapitaal, vrijwel al het overig door nu belgisch, of door geestelijke ordes, toen op grote schaal begiftigd door onze bestuurders.
Het grote punt voor mij m.b.t. de Hedwigepolder is dat er niet uit ontgraven mag worden t.b.v. betere waterberging, vanwege de grote toevloed van Chemisch zwaar verontreinigd slib uit de Saeftinge, de grootste chemische gifbelt van Nederland, die naast de Hedwige ligt, en om puur practische reden daar moet blijven liggen.
Dat aspect is kennelijk langs Frau Karla heen gevlogen toen zij als bewindsvrouw en deskundige over deze zaken haar handtekening plaatste.
Nederland “let op uw saek…””