Beatrix is straks vorstin af. In een gedoseerde toespraak, geheel in haar eigen wat plechtmatige, maar gedegen stijl, maakte zij hedenavond haar abdicatie bekend. Dat deed ze goed, mooi, maar wat er daarna op zowat alle zenders losbarstte deed me huiveren voor de dagen die komen. Eerst die premier Rutte, waarvan ik eerst dacht dat-ie ook zijn aftreden bekend zou maken, maar nee, meneer had een wat wauwelachtig toespraakje in elkaar laten steken, dat afbreuk deed aan hetgeen er kort tevoren door de Majesteit was gezegd. Jammer, maar dat was het ergste nog niet.
Op alle netten tantebetten. Koningshuiswatchers en oranjedeskundologen, politici, en wat al niet meer zij. Over haar rol toen en nu, over de de schoonfamilie Z uit Argentina, over koningin Maxima.
In binnen -en buitenland.
Over de tragedies.
De rampspoed, de BV Oranje,
over de prins in coma en de andere Prins met bijnaam Pils, die straks koning mag gaan spelen. Oeioeioei.
Ik heb niks tegen de Oranjes, maar zal ook niet voor ze spreken.
De scheidende Majesteit vervulde een ambt, een rol. Ze deed dat volgens mij – en vele anderen – erg professioneel.
Prins Willem Alexander is – als we zijn moeder mogen geloven – goed voorbereid op zijn nieuwe taak. Nou laten we dat dan maar hopen….
Want die man ( 46 jaar oud inmiddels) kan zijn borst nat maken.
Een van zijn eerste taken zal zijn West Papoea te bevrijden van het Indonesisch juk.
Ja, daar rekenen de Papoeas op.
Beatrix had haar vertrek nog niet aangekondigd op de Papoea’s waren al in de pen geklommen.
“Drieëndertig jaar lang was Beatrix de koningin van het Koninkrijk der Nederlanden. In haar toespraak van vanavond werd kort teruggeblikt op haar periode als staatshoofd en werd er stilgestaan bij de goede banden die er zijn met de voormalig Nederlandse koloniën. De in Nederland wonende Papoea’s hopen dat onze koning, Koning Willem-Alexander, het onrecht in Nederlands Nieuw-Guinea eindelijk kan doen stoppen: zij zetten hun zinnen op de nieuwe generatie.
Nederlands Nieuw Guinea, nu West Papua, was tot vijftig jaar geleden Nederlands grondgebied. Nadat Nederland de Papua’s in 1961 onafhankelijk verklaarde, viel het Indonesische regime het land in 1963 binnen en annexeerde het. Sindsdien leven de Papua’s niet in vrijheid en worden zij stelselmatig onderdrukt. Een kenmerkend voorbeeld is het feit dat het hijsen van de Morgenster-vlag, de vlag die Nederland in 1961 aan de Papua’s heeft gegeven als blijk van onafhankelijkheid, voor Papua’s verboden is en leidt tot vijftien jaar gevangenisstraf.
Oridek Ap, woordvoerder van de Free West Papua Campaign (FWPC), vertelt over zijn visie op het nieuwe Staatshoofd: ‘’Internationaal gezien krijgt onze zaak steeds meer aandacht, en dat moet ook, maar in Nederland is er in de afgelopen vijftig jaar weinig tot vrijwel niets gedaan om het onderdrukken van mijn volk tegen te gaan of om de situatie op de internationale politieke agenda te krijgen. Wij hopen dat ons nieuwe Staatshoofd zich vanaf het begin af aan hardmaakt voor de kwestie en zich inzet tegen het schenden van de mensenrechten. Een nieuwe generatie is wat de Papua’s nodig hebben, we zijn daarom blij dat een jong iemand vanuit een eigen visie de troon bekleedt.”
Zo gaat dat. En Willem?! Ga d’r maar aan stan, er komt nog veel en veel meer.
