Op 20 januari van het jaar 2011 schreef ik een bijdrage over Jan Schuurman Hess uit Kats onder de noemer “Jan en de partij van de decadente elite”. Jan was toen begonnen met een wandeling om mensen met idealen, ideeën en gedachten op te zoeken die zijn partij – nog altijd de PvdA – mee konden helpen terug op het oude vertrouwde pad te geraken. Voeding zoeken voor een partij die honger had naar nieuw elan.
Jan wandelde door het land. Van Emmahaven tot Delfzijl, van Harlingen terug naar Hulst. Voor zover het kon elke donderdag en vrijdag. Hij sprak met boeren en tuinders, bonzen en burgers, vissers en vrolijke gasten. Hij zag mensen modderen, worstelen met problemen, met overheden, met zichzelf. Hij zag en sprak vindingrijke geesten, mensen die nieuwe wegen insloegen en -veelal op eigen kracht – zaken tot stand brachten. Hij ervaarde het goede en slechte van staatsbemoeienis, van regels en wetten. Hij hoorde mensen klagen, hij hoorde mensen toekomstbeelden schetsen en hij luisterde, wandelde en schreef.
Waar hij dingen tegenkwam die onder de aandacht van de partij moesten worden gebracht schakelde hij de Wiarda Beckman Stichting, het Centrum voor Lokaal Bestuur of – direct- partijgenoten in. En afgelopen zaterdag zette Jan in zijn woonplaats Kats een punt achter zijn lange tocht. De afronding van het project in het dorpshuisje van Kats werd bijgewoond door een vol huis van PvdA’ers en vooral ook niet-partijleden.
Aan de hand van een diareeks deed Jan Schuurman Hess verslag van een reeks van zijn bevindingen. De hoofdpersonen van zijn verhaal zaten meestentijds in de zaal en dat maakte het mooi. Ceremoniemeester Felix Rottenberg ( in levende lijve nog altijd even irritant als op televisie) praatte een en ander aan elkaar en Hans Spekman, partijvoorzitter, had voor Jan Schuurman Hess een mooi geschenk in petto, vijfduizend euro voor het Jan Schuurman Hess fonds, een fonds dat sluiting van kleine scholen in landelijke gebieden moet voorkomen door nadrukkelijk samenwerking te zoeken met scholen in randstedelijke gebieden.
Het schooltje van Kats wil Jan als eerste redden, maar het is de vraag of dat nog gaat lukken.
Ja en verder gaat de wandelar zijn avonturen optekenen. Het zal allemaal mooi weggezet worden in een boekje, laat dat maar aan de oud-Morgenjournalist over. Of zijn bevindingen binnen de PvdA voor nieuw elan zullen zorgen durf ik te betwijfelen (maar goed niet geschoten is altijd mis) simpelweg omdat ik in datzelfde zaaltje mensen ontwaarde – zoals een voormalige bakker uit Domburg naast een economie-gedeputeerde – die de PvdA juist van het pad van Jan en de zijnen hadden afgebracht. Ze zijn er nog steeds, de vertegenwoordigers van de decadente elite…
