Toen ik hedenavond op Omroep Zeeland de beelden zich van die Vlissingse fractievoorzitters die eendrachtig de woordjes “Geen commentaar” opperden na vragen van de verslaggeefster dacht ik wat een volksvertegenwoordigers zijn me dat daar in die glorieuze havenstad. Bang om iets te zeggen, bang om de reputatie van iemand die al aan diggelen ligt nog verder in te deuken, bang om verantwoording af te leggen aan mensen die hen gekozen hebben; de burgers van Vlissingen.
De verslaggeefster kon met haar lulijzer zwaaien wat ze wilde; niemand zei wat zinnigs. Die ChristenUnie-voorman Coen van Dalen maakte het wel helemaal bont door simpelweg te stellen dat er “niets” besproken was, terwijl half de wereld wist dat er alleen gesproken kon zijn over de Roepiaanse bonnetjesaffaire. De Here zal ‘m straffen voor die leugen, niets…
In Vlissingen moeten die raadsleden nu echt eens gaan beseffen dat de “kern van de verantwoordelijkheid als bestuurder ligt in het feit dat het spel der democratie zo netjes mogelijk gespeeld wordt, om het imago van de politiek en van de stad niet te schaden en het vertrouwen van de inwoners in hun bestuur te vergroten..” Mooie volzin, maar niet van mijn hand, nee ook dit keer is het een uitspraak van CdK Han Polman in het eerder door mij geciteerde boek Burgemeester zijn van Marijke.M. de Boer.
Polman sprak deze week met de fractievoorzitters en met burgemeester René Roep en hij realiseerde zich – zoals ook in dat boek – hoe kwetsbaar bestuurders zijn in integriteitsvraagstukken en hield ze voor “vooral niet bang te zijn, maar dat ze moesten uitstralen dat het algemeen belang boven alles gaat”.
En als de heren, dames dat goed beseft hebben, dan is het natuurlijk duidelijk dat in “dat gedeelde normbesef” eenieder tot de slotsom gekomen is dat de houdbaarheidsdatum van burgemeester Roep verstreken is.
Een bestuurder die – al dan niet kwaadwillend – onrechtmatig heeft gedeclareerd heeft een Obamiaanse rode lijn overschreden en kan – hoe goedwillend hij ook is – niet meer terug. Terugbetalen wist de maatschappelijk opgelopen schuld niet uit, wie als graaier te boek staat, komt in dit Nederland niet een-twee-drie daarvan af. Om het in de woorden van Polman maar te zeggen: “Het is misschien niet allemaal strafbaar, maar handig en verstandig is het vaak ook niet. Je moet weten dat je ook een voorbeeld voor je stadsgenoten bent. Ik heb dat zelf heel sterk. Als ik midden in de nacht naar huis fiest en op een verlaten kruising sta voor een rood licht, dan denk ik wel eens van: ik kan ook doorrijden, maar dan blijf ik toch staan. Je MOET het goede voorbeeld zijn, ook diep in de nacht.”
Mooi is dat hè? Onze CdK over integriteitskwesties…
Een mooie vond ik ook: “Je moet over dat soort (integriteits) conflicten praten. Niet direct met een wijzende vinger (dat doen anderen wel), maar gewoon in alle oprechtheid en alle openheid. Als je dilemma’s laat liggen, gaat het rotten, worden het kwesties of wordt er politiek misbruik van gemaakt.”
Kijk dat lezend, denk ik dat heer Roep niet anders kan, dan volgende week zijn vertrek aan te kondigen.
Hoedanook meldt Omroep Zeeland heden dat René Roep wil aanblijven als burgemeester van Vlissingen. Dat heeft hij volgens betrokkenen gezegd tijdens de bijeenkomst met de Vlissingse fractievoorzitters. De man zou zelf gesteld hebben dat hij voor Vlissingen de meeste geschikte roerganger is. Dat getuigt van zelfkennis.
