De armoede in Nederland stijgt snel. Zo Rutte en Co dit beseffen? Zou dit kabinet van sociaal-banalen in de smiezen hebben dat er zo langzamerhand een onderkaste aan het ontstaan is die groter is dan ooit tevoren. Zou men beseffen dat 400.000 kinderen in Nederland opgroeien in armoede, dus niet kunnen en mogen doen wat hun leeftijdgenootjes van betere komaf kunnen en mogen doen. Zouden onze bewindslieden beseffen wat dit teweeg brengt bij die jonge mensen. Ik denk het niet, men maakt zich druk om bankiers, om bonussen en beloningen in de publieke sector, men maakt zich druk om de economie, nou ja men roept wat, een sterke euro, de zorg en meer van zulks.
Maar men laat rustig toe dat er in een jaar 100.000 werkelijk armen bijkomen en dat er nu al 1,2 miljoen Nederlanders (7,6 procent) arm te noemen zijn. De groei begon in 2008, maar sinds 2011 schiet het aantal materieel gemankeerde in ons land tot piekhoogte. Arm, wat is arm? Het Sociaal en Cultureel planbureau gaat uit van 1000 euro aan inkomsten waarvan men na aftrek van vaste lasten niet genoeg geld overhoudt voor kleding, huishoudelijke spullen of apparaten, verjaardagscadeaus, vervoer en sociale activiteiten zoals sport of vakantie.
Het zijn niet alleen uitkeringstrekkers die arm zijn, welnee, de dalende koopkracht is ook steeds meer kleine zelfstandigen fataal geworden. Het flink toegenomen aantal zelfstandigen zonder personeel heeft minder inkomsten, omdat ook hun klanten bezuinigen op de uitgaven. “Van de 348 duizend ‘werkende armen’ die Nederland telt, is een groot deel zelfstandig ondernemer
In omvang wordt deze groep armen op de voet gevolgd door ontvangers van een bijstandsuitkering, vaak alleenstaande moeders met opgroeiende kinderen. De kleinste groep armen is die van de 65-plussers met alleen AOW, in totaal 79 duizend ouderen.”, meldt de Volkskrant naar aanleiding van het planbureau.
Maar, zo schetsten de planmakers, er gloort hoop. De armoede gaat wel weer afnemen, mogelijk al in 2014, als het een beetje meezit. Ik denk dat dat wat kort door de bocht is, want een substantieel deel van de 1,2 miljoen armen is dat al drie jaar of langer. De put waarin ze zitten verlaat je niet zomaar. Grote schulden, saneringen en weinig perspectief op goede, betaalde banen.
De definitie van het begrip “armoede” is ruim.
Mensen zullen meer dan ooit moeten leren voor zichzelf te zorgen maar dan moet een overheid daar ook consequenties aan verbinden, zeker voor die groter wordende groep kleine zelfstandigen die je hierboven noemt en jonge gezinnen.
Verder ken ik genoeg mensen en las ik diverse reacties van mensen op het recente bericht dat in Zeeland de armoede fors was toegenomen, die zich totaal niet arm voelen hoewel ze volgens de inkomensnorm tot de klasse van armlastigen behoren.
Ik betwist overigens niet dat er meer mensen moeite moeten doen om de eindjes aan elkaar te knopen. Dat is gewoon zo en vindt in alle lagen van de bevolking plaats.
Armoede is dus ook vooral een subjectief gegeven en inderdaad een statistisch gegeven. Leren content zijn met wat je hebt is ook een kunst en hard werken voor de kost zullen eerder regel dan uitzondering worden. De schrijnende gevallen moeten mijn inziens gewoon geholpen worden door de overheid en de participerende burger.
Geen enkel kind verdient het om buitengesloten te worden in welke activiteit dan ook. Dat is de generatie kinderen die ons egoïsme en achtergelaten puinhopen mogen opruimen. Laten we ze dan in ieder geval een goede fundering geven om weer te gaan bouwen van onderop!
Over armoede en hoe gebrek aan tijd en geld ons gedrag bepalen…
Ik wil je/jullie dit artikel niet onthouden! “Food for thought!” zullen we maar zeggen. https://decorrespondent.nl/511/waarom-arme-mensen-domme-dingen-doen/13096930-19e51e64