Digitale snelweg of toch het aloude karrenspoor?

De gemeente Sluis belegt volgende week donderdag samen met de provincie Zeeland, de Recron, de ZLTO en het onderzoeksbureau Stratix uit Hilversum drie informatiebijeenkomsten in de gemeente Sluis over breedbandontwikkelingen. De overheden, de standsorganisaties en de deskundigen op het gebied van netwerkontwikkelingen hopen boeren, burgers, recreatie-en andere ondernemers zo ver te kunnen krijgen dat zij in gezamenlijkheid West-Zeeuws-Vlaanderen klaar kunnen maken voor een digitale toekomst. Ik hoop dat de respons groot is, omdat ik daadwerkelijk geloof hecht aan een nieuwe economische impuls voor de regio als met vereende krachten wordt ingespeeld op de mogelijkheden tot een vergaande digitale ontsluiting van West-Zeeuws-Vlaanderen. Maar ik besef ook dat velen in de streek nog zwaar lijden aan digibetisme.
Wie in Zeeland pleit voor betere breendbandconnecties – en dat mag ik al geruime tijd doen – krijgt alras te maken met reacties als “Jamaar, Zeelandnet is toch de beste provider van heel Nederland” en “Ik kan me nog prima redden met mijn abonnementje voor een coaxverbinding hoor” of “Da’ glasvezelgedoe is veels te duur jong, dat is nergens voor nodig.”


Het is vaak van wat we hebben is goed genoeg. Zeelandnet/Delta is prima en dat hele snelle internet is nergens voor nodig. Alsof pleiten voor beter direct betekent dat Zeelandnet/Delta niet deugt, maar daar gaat het helemaal niet om. Betere internetverbindingen zijn nodig voor de toekomst. Voor het Zeeland van morgen.
Een citaat uit de blauwdruk voor de Zeeuwse digitale agenda van Stratix ter verduidelijking:
“Zeeland staat voor een grote uitdaging. De economische en maatschappelijke prestaties worden in toenemende mate afhankelijk van een adequaat functionerende markt voor ICT-voorzieningen. Als de provincie een rol van betekenis wil blijven spelen in de agrarische industrie, chemie, transport/logistiek en toerisme, dan moet de ontwikkeling van de ICT voor-zieningen minimaal gelijke tred houden met die in concurrerende gebieden. Ook meer aan de provincie gebonden sectoren als (extramurale) zorg en visserij vertonen een sterke groei in de behoefte aan moderne IT- en breedbandvoorzieningen.
Fenomenen als krimp, vergrijzing en ontvolking van het platteland hangen samen met vesti-gingsfactoren, waarvan breedband in het buitengebied er één is. Het buitengebied wordt niet per se aantrekkelijker door de beschikbaarheid van breedband voorzieningen, maar de ge-schiktheid voor moderne IT toepassingen kan wel een factor zijn om bedrijvigheid aan te trekken. Bedrijvigheid kan helpen de leegloop van het platteland tegen te gaan. Dat bevordert de leefbaarheid in het buitengebied en vermindert het risico van een (digitale) tweede-ling met de stedelijke omgeving.
Om geheel Zeeland de breedbandvoorzieningen te bieden die nodig zijn om haar economische positie te behouden of te verbeteren, zijn grote gezamenlijke inspanningen nodig, zowel van marktpartijen aan de aanbodzijde als van instellingen en bedrijven aan de vraagzijde. De aanbodzijde zal tot samenwerking moeten komen om overal in de provincie breedband diensten te kunnen leveren tot in de haarvaten van de samenleving, tegen redelijke vergoe-ding, inclusief aantrekkelijke levertijden en voor bedrijven bruikbare service contracten. Aan de vraagzijde zal intersectorale samenwerking moeten worden gezocht om de business case voor breedband sluitend te maken, in het bijzonder in het buitengebied.
De provincie kan hierin de rol van regisseur nemen om marktpartijen te helpen met het organiseren van hun aanbod en zij brengt daarbij haar kennis, kunde, netwerk en middelen in.”
Motivatie en argumentatie op een rijtje en wij zijn nu in het stadium dat de provincie – zeer voorzichtigjes, want echt geld mag het niet kosten – de regisseursrol aan het opnemen is.

Een verglazing van heel Zeeland zit er vooralsnog echt niet in. Een uitrol van glasvezel naar elk huisadres in Zeeland zou tussen de 230 en 250 miljoen euro kosten. Geld dat Zeeland – als arme provincie met een eigen nutsbedrijf – gewoonweg ontbeert. Ook een verglazing van het platteland (witte vlekken en recreatiebedrijven – pakweg 12.000 aansluitingen – kosten circa 80 miljoen) lijkt vooralsnog weinig realistisch, maar door vraagbundeling, de inzet van nieuwe technieken, zelfwerkzaamheid (boeren hebben veelal ook graafmachines) kunnen die kosten stevig gedrukt worden. Stratix, de overheden en standsorganisaties willen nu stapsgewijs – te beginnen in Sluis, later wellicht ook nog op Schouwen-Duiveland, inventariseren of er animo bestaat voor die gezamenlijk te nemen weg naar de digitale toekomst.
Als die animo er is, dan wordt het een stuk aantrekkelijker om naar providers toe te stappen met connectiviteitsvragen. Blijft die animo uit en achterwege, dan zal de digitale snelweg in West-Zeeuws-Vlaanderen een enkelbaansweg blijven eindigend op karrensporen in de Zeeuwse slik.

Bijgaand de aankondiging van de Sluise bijeenkomsten.
Aankondiging breedband-informatiebijeenkomst-5