Een paar keer heb ik Milos Labovic, de Zeeuwse lobbyist in Brussel, ontmoet en gesproken. De laatste keer ging het om de Zeeuwse vlasteelt, de problemen en wat Brussel voor de teelt in nood zou kunnen betekenen. Hij sprak met me af contact met me op te nemen voor een nader onderhoud en een excursie op maat. Wel, ik wacht nog op een telefoontje. Lobbyisten zijn per slot van rekening drukbezette mensen, met welgevulde agenda’s en altijd doende met gewichtige zaken. Lees het verhaal op Omroep Zeeland hedenvandage en U weet genoeg. Milos is Zeeland aan het redden, althans een beetje, denkt hij. En Ben de Reu natuurlijk, de PvdA-gedeputeerde die de facto zijn broodheer is.
Even voor de criticasters. De Reu heeft deze jonge Serviër uit Utrecht, die voor hij voor de provincie Zeeland aan de slag ging nog nooit in Middelburg was geweest, niet zelf aangenomen. Het is geen beschermeling van ‘m. Nee, vrouw Karla Peijs nam deze jongeman voor Zeeland aan, als voorzitter van het Huis der Provincies in Brussel, waar Labovic, drie vier jaar terug, toen al rondliep. Zelf ben ik daar ook wel eens geweest, in dat Huis der Provincies, in een zijstraatje van de Wetstraat, net ver van het Europees parlement. Een kantoorpand met bovenin een zaaltje en wat kantoren, waar op gezette tijden de provinciale netwerkers elkander treffen onder het genot van een natje en een droogje. De keren dat ik er was, was Milos er ook, maar verders viel de aanwezigheid van prominente Zeeuwen samen te vatten met zo goed als geen mensch…
Brabanders, ja, die zijn er altijd en Limlanders ook. Die weten dat er in Brussel goedgevulde vleespotten te vinden zijn als je er maar naar wilt zoeken. Zeeuwen, die willen eigenlijk helemaal niet zoeken, laten dat aan Milos over en daarmee is gelijk ook de achilleshiel van de Zeeuwse lobbyist in Brussel blootgelegd, want ja, zonder degelijke backing heeft zo’n man in dat grote bureaucratische centrum een impact van niets, kan zo’n man natuurlijk niet eens een deuk in een pakje boter slaan. Hij geeft het zelf al aan, er lopen in Brussel 15.000 lobbyisten rond…
15.000 ritselaars met geld en invloed, nodig om nog meer invloed te kunnen kopen, nee, krijgen…
“De Zeeuwse lobbyist zelf is”, zo zegt hij tegenover Omroep Zeeland, “vooral trots op de rol die hij heeft kunnen spelen bij de afwikkeling van de failliete aluminiumfabriek Zalco uit Vlissingen-Oost. Ik heb een kleine rol gespeeld bij de fondsen die naar het mobiliteitscentrum van Zalco gingen, hoewel de ambtenaren die het projectvoorstel hebben geschreven de echte helden zijn. Maar dat ontslagen werknemers weer een baan hebben, raakt me ook persoonlijk.” Nou, dat is mooi, maar dat Zeeland in het Thermphosdossier verre van succesvol is geweest is klaarblijkelijk voor deze kleine speler aan de zijlijn een verhaal waar hij niet van op de hoogte is.
Milos moet als lobbyist van een hele kleine provincie in een heel groot machtsblok van apparatsjkis niet op zijn borst gaan roffelen dat-ie belangrijke, nuttig werk doet. Als dat zo is, dan moeten anderen dat maar een keer zeggen in een van de zes talen die hij machtig is.
Vooralsnog is Milos gewoon in Brussel een roepende in een uitgestrekte woestijn, die – met enig geluk – incidenteel nog eens gehoord wordt…En over de Zeeuwse lobbyist in Den Haag -kent U ‘m nog – wil ik het al helemaal niet meer hebben…
