In de tijd dat de krant nog gedrukt werd in vijftig tinten grijs gold de sexbusiness als een louche sector. Porno en prostitutie waren verboden zaken waarmee grof geld verdiend werden en waarin misstanden als uitbuitingen en vrouwenhandel schering en inslag waren. Dus als er over geschreven werd was de toon zwaar en ge-en verbiedend. Wat hebben geschreven over de vermaarde zaadhandelaar uit Sluis, over de gevallen bankier Gerard Cok die in luttele jaren zowat de hele Nederlandse en Duitse porno-industrie tot de zijne wist te maken.
Over Cok hoor je weinig meer. Hij houdt zich bezig met koken, zeilen en vastgoed. Af en toe duikt hij nog eens in kranten op als venture kapitalist, die uit is op een deel van het SNS-erfgoed in Spanje of elders of als commissaris van snel opkomende en weer even snel verkochte bedrijven als bijvoorbeeld recentelijk Xeikon, een handel in digitale printers.
Naar eigen zeggen heeft Cok heeft Gerard eind jaren ’90 zijn ondernemerschap gekoppeld met zijn financiële expertise en ten dienste gesteld van Beate Uhse GmbH, wat resulteerde in de beursgang van deze groep begin jaren 2000. De overgang van familiale holding naar een beursgenoteerde omgeving onder zijn leiding, typeert zijn wederkerend streven naar professioneel en transparant management, zonder ooit de “common sense” check te vergeten.
Het centrum van Coks bezigheden ligt in Walsoorden, waar CDA-burgemeester Thomas Steenkamp (de zoon van CDA-oprichter Piet) destijds Cok en de zijnen al ruimte gaf om een stevig bedrijf Pabo genaamd uit de grond te stampen. En Pabo=Beate Uhse=Christine le Duc=het grote pornocentrum van West-Europa. In de bedrijfshallen in Walsoorden verpakken tientallen werknemers uit de regio dagelijks porno, speeltjes en lingerie voor Nederland, Vlaanderen, verreweg en ver weg.
Een ogenschijnlijk gewoon bedrijf in de Zeeuwse polders, naast een mouterij en betonfabriek.
Tijden veranderen, kranten ook.
Dus meldt de PZC vandaag:
„De erotische webshop Pabo in Walsoorden heeft rond deze tijd van het jaar, met Valentijn in het vooruitzicht, nooit echt reden tot klagen. Daar komt de première van de erotische film Fifty Shades of Grey nog eens bij. “Het is hier een gekkenhuis”, vertelt woordvoerster Linda Blommaert.”
De film Vijftig Tinten Grijs gaat deze week in première. De film is gebaseerd op het boek van E.L. James dat in 2012 een miljoenen oplage .
„Sinds het uitkwam ziet Pabo”, zo vervolgt de krant, „een sterke stijging van speeltjes als vibrerende eitjes, massageoliën- en kaarsen. En soft sm-producten als tepelklemmen, kleine zweepjes en pluche handboeien. De vaginaballetjes en vibrerende eitjes waren na het uitkomen van het boek binnen no-time uitverkocht. Pabo heeft zelfs een speciale Fifty Shades of Greycollectie, die bestaat uit verschillende speeltjes en lingerie. Daarnaast is er de officiële Fifty Shades of Greylijn.”
Prachtig zo’n advertorial voor de sexbusiness. Ik had dat jaren terug niet voor mogelijk gehouden en nu eigenlijk nog niet, want heeft de verslaggever van dienst ook maar iets van het aangedragen gecontroleerd of kunnen controleren? Ik denk het niet. Er is absoluut geen beeld te krijgen van de explosieve verkoop van tepelklemmen en vaginaballen. Pabo kan zeggen wat ze wilt, kan beweren wat ze wilt.
De PZC had overigens wel kunnen melden dat Pabo-dochter Christine le Duc door het Commissariaat van de Media op de vingers is getikt over de koppelverkoop van het boek Fifty Shades of Grey in combinatie met een setje handboeien. Boek en boeien werden aangeboden voor 39,99 euro, waarbij uitgegaan moet worden van de vastgestelde boekenrpijs van 39,90 euro.
‘Door deze handboeien bij gelijktijdige verkoop van de boeken voor € 0,09 te verkopen, verstrekt Christine le Duc een geldelijk voordeel.’ En dat is volgens het Commissariaat niet toegestaan.
Met als gevolg een boete van 15.000 euro.
Marc Koster, directeur van Beate Uhse, zei in een reactie in het Financieel Dagblad de ‘boeiende uitspraak’ van het Commissariaat voor de Media te respecteren. ‘Maar we vinden de boete aan de hoge kant voor een onschuldige actie als dit.’
Het bedrijf zegt zich er nooit bewust van te zijn geweest dat het hiermee de wet overtreedt. ‘Boeken zijn nu eenmaal niet onze specialiteit.’
Nee, maar speeltjes wel en Koster moet toch weten dat handboeien voor negen cent een koopje zijn.
