Salut september, oktober is gearriveerd. Tijd vliegt en bladeren beginnen te vallen. Herfst, herfst, herfst is weer gekomen. Ik ben geweest, naar Versailles, in de tuinen van het chateau gekeken naar de stellages van Anish Kapoor, de Brits-Indische kunstenaar die graag speelt met grote spiegels (zie header) en schotels. Vervreemding in een toch al vreemde omgeving, in en rond de pracht en praal van de Lodewijken die dachten als God in Frankrijk te mogen leven. De vagina van de koningin, een grote stellage met keien werd begin september beklad met antisemitische leuzen. Ik snap dat niet, waarom? Zinloos vandalisme, net zo zinloos als de vernietiging van de overwinningsboog in Palmyra door IS.
Het gebeurt, ik snap het niet. Ik snap tegenwoordig overigens wel meer niet. Het gedoe om de asielzoekers, het geblèr van de guttmenschen en de lieden die vluchtelingen niet op willen vangen. Er is geen tussenweg meer, geen ruimte voor nuance. Ik ben voor opvang van vluchtelingen in de regio, maar als dat niet meer lukt, als dat op zich een ramp is, dan moet de internationale gemeenschap uitkomst bieden. Maar met overleg, met verstand, met plannen, wat nu gebeurt slaat nergens op. Roepen van kom maar en vervolgens grenzen sluiten. Stop die oorlog, dan is er geen reden meer om te vluchten denk ik dan, ik weet te simpel, maar toch…
In september werd Babijn te Sluis de mond gesnoerd omdat hij over opvang van vluchtelingen wilde discussiëren, maar burgemeester Jetten dat opportuun vond, nou ja, het stuk werd goed gelezen en de eerste asielzoekers mogen nu in Cadzand in een sporthal een paar dagen op veldbedjes slapen. De verwikkelingen rond Delta trok ook veel lezers, zo ook het voornemen van Terneuzen om de burgers allerhande gekleurde kloko’s te geven, inclusief een witte, voor sneeuw in wintertijd. Het debacle met het Bio Base opleidingencentrum blijft wat het is, een ramp. Terneuzen en provincie kegeleden weer ettelijke euri’s in de bodemloze put. Bij 6000 mensen lazen het allemaal. Mooi en achteraf en met de kennis van nu had september een mooier verloop kunnen hebben. Maar allé, we gaan door.
Met schrijven, leven en verwonderen…
