In mei 2016 kreeg ik vrij plots last van mijn rug. Een zeurende rotpijn die maar niet weg wou gaan. Pijnstillers slikken, kreunen en vloeken, ook al omdat de helende slaap niet meer vanzelfsprekend was. Enfin, dokters, fysiotherapie en weer en meer pillen en hopen op beterschap.
Die kwam gelukkig. hoe het ook zij, tijdens de worstelmaanden kwam er van schrijven weinig, mijn blog verloor lezers eerst tientallen, dan honderden, uiteindelijk duizenden. En toen ik tussen bedrijven door weer eens wat produceerde stegen de statistieken weer, even, kortstondig. Ik heb het wel eens eerder geschreven, wie schrijft die blijft, wie dat niet doet, kwijnt als blogger langzaam weg. December 2017 was een dieptepunt. de teller die maand blijf steken op 1164 lezers. Inmiddels zijn we weer een aantal maanden verder en heb ik -toch zeker in april – weer wat posts online gezet. Mijn aanhang trekt weer wat aan, een kleine 5000, we zijn zowat halverwege het verloren terrein. We gaan door. Grem is back on track, zegt het voort, blijf komen en dromen.
