Na de financiële ramp met de Sloeweg is het in Zeeland mode geworden om elke keer als een infrastructureel project op tijd en binnen het budget is gerealiseerd ontzettend lyrisch te worden over de geleverde prestaties.
Betrokken bouwers, bestuurders en wat al niet meer zij kloppen elkaar op de schouders, schuiven bloemen in elkanders aars en zingen lofliederen.
Beetje raar eigenlijk, omdat het toch normaal zou moeten om een karwei op tijd en zonder meerkosten te klaren.
Inmiddels is in Zeeland wat normaal zou moeten zijn tot iets bijzonders verworden…
