De tijd vervliegt, maart maakt plaats voor april. Het jaar is 2015. de voorbije maand was een redelijke lezersmaand met 7313 bezoekers. Ettelijke honderden meer dan de maand ervoor, maar dat zal wellicht aan de verkiezingen hebben gelegen.
Best gelezen items waren de voorbije weken het stukje over de Zeeuwse Hekking, de niet zo onafhankelijke Zeeuwse ombudsman, het blog over de sluiting van de Zeeuwse krantenbank, de bijdrage over het openbaar vervoer in deze provincie, Het busje komt zo niet meer, de items over de politiek en het Zeeuwse logo en vanzelfs de lekke condooms van Ben de Reu en zijn PvdA’tje.
Mijn header deze maand geeft een beeld van Kata Tjuta, ook wel de Olga’s, een mystieke plek in het hart van Australië. Ik mocht er ooit een keer staan, tegen de avond, hoorde de geesten huilen, zag de zon ondergaan en de bergwanden in rood, oranje en oker de nacht ingaan. Om stil van te worden…
Wikepedia meldt er het volgende over:
Kata Tjuta, ook wel bekend als Mount Olga of the Olgas, is een rotsformatie in Centraal-Australië, in het Nationaal park Uluru-Kata Tjuta, gelegen in het Noordelijk Territorium.
Kata Tjuta betekent vele hoofden in de taal van de lokale Anangu-Aborigines. Het is een formatie van een dertigtal rotsen, waarvan de hoogste meer dan 500 meter hoog is. Uit geologisch onderzoek is gebleken dat Kata Tjuta deel uitmaakt van een enorme ondergrondse rotsformatie, die ook Uluru omvat. De rotsformatie is van het type inselberg.
De kleur van Kata Tjuta varieert onder de veranderlijke lichtinval van rood tot okergeel. Dit komt door de oxidatie van het metaal in de rots, dit komt waarschijnlijk omdat het rode centrum vroeger een zee zou zijn geweest. Zonder deze oxidatie zou de rots er helemaal niet zijn omdat het anders door de erosie zou zijn verdwenen.
Volgens de Aboriginals woont op de hoogste rots van Kata Tjuta een mythologische slang, Wanambi genaamd, in een waterhol dicht bij de top. De haren van de slang zijn de donkere lijnen op de oostkant van de rots. De wind die door de vele gaten van de rots waait is zijn adem. Als de slang erg boos is zwelt deze aan tot een orkaan.
Er zijn twee beschikbare wandelroutes. De lokale Aboriginals hebben liever niet dat je de rotsen beklimt, maar op deze paden blijft. De wandelroutes zijn gesloten als het te gevaarlijk is om ze te bewandelen (te veel wind, te warm of tijdens reddingsoperaties).
Vanaf vandaag zal deze website alleen nog positief nieuws brengen over en voor de Zeeuwen. De tijd van smalende en snerende stukjes is voorbij. De Forsythia en de Japanse Kers bloeien, het voorjaar is in aantocht, zo ook de vele binnen-en buitenlandse gasten die met Pasen onze schone, welvarende en dynamische provincie zullen bezoeken. Een nieuwe lente, een nieuw begin. Ook voor Gremberghe’s Blog.
