Gremberghes Blog

De directeur van de Rabobank, Boerenleenbank toen nog, stelde vroeger bij ons in het dorp nog wat voor. Hij genoot het vertrouwen van velen, wist van het financiële reilen en zeilen van evenzovelen, ging dag en nacht zowat getooid in kostuum met stropdas, mocht voor in de kerk zitten en moest nimmer dringen aan de toog. Hij was een met met status. Heel anders dan de man van de Centrale Volksbank, dat was nun gewone mens van een bankje van de bond, dat kon en mocht je niet vergelijken. De directeur van de Boerenleenbank was iemand, alhoewel, deze dorpsnotabele zat natuurlijk diep in de zak van de boeren, die -en wethouder waren, en schoolbestuurder en kerkbestuurder en noem maar op. Dus echt iets te vertellen had hij niet, maar hij mocht zich af en toe eens manifesteren als sponsor, als stimulator der lokale cultuur enzomeer. Maar geloof maar niet dat Staf, zo heette hij van voren, het ooit in zijn hoofd haalde om mensen te zeggen hoe ze zich moesten voelen, hoe ze zich moesten uiten. Nee, daar zou hij nooit aan begonnen zijn. En tegenwoordig schijnt dat mode te zijn, dat bankdirecteuren ons – het nog altijd gewone volk – gaan vertellen hoe we ons moeten voelen, wat we moeten zeggen en wat we vooral ook niet moeten doen. Klojo’s die op allerlei niveaus zich schuldig hebben gemaakt aan oplichting, fraude en malversaties, die het mondiale financiële systeem aan de rand van de afgrond hebben gebracht, die alleen oog hadden voor het snelle geld en de reputatie van ooit vermaarde bedrijven en instellingen te grabbel hebben gegooid, die types denken nu dat zij ons nu moeten gaan duiden, dat zij de weg weten naar beter. Dat internationale bankiers een woordje kwijt willen over de mondiale economie en ontwikkelingen dat kan ik nog wel velen. Nationaal wordt het al gevoeliger, omdat die banken vrijwel allemaal met gemeenschapsgeld gered? zijn en wat mij betreft volstrekt ongeloofwaardig zijn geworden. Pak zo’n Nout Wellink, dat is toch gewoon een lopend vraagteken…

Lees verder →