Ambitie en geld. Volgens het Zeeuwse provinciebestuur zijn die twee onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dus, als het Rijk de financiering van de provincie terugdraait, verdwijnen bij het huidige provinciebestuur de aspiraties. Nou zou je juist denken dat bij minder middelen, in het midden van een mondiale economische crisis, die zich pas recentelijk doet voelen in Zeeland, het politiek-bestuurlijke keurkorps van die provincies de ambities juist zou opschrijven, zou opwaarderen, omdat met minder geld meer zien te bereiken juist de insteek zou moeten zijn van een gemotiveerd, gedreven bestuur, maar nee.
De wind zit tegen, dus gaan we langzamer fietsen.
We zetten de rem er maar op.
We hopen dat tijden veranderen en
wachten af.
Zeker, de komende jaren krijgt de provincie minder geld van de rijksoverheid, maar dat betekent niet dat het provinciebestuur, zoals de PZC schrijft “Geen andere keuze rest dan de ambities terug te schroeven en beleidsvoornemens in een langzamer tempo uit te voeren.”
En dat het oude melkkoetje Delta weinig meer geeft is ook een tegenvaller(15 in plaats van 20 miljoen), maar ook een die natuurlijk al tijden te voorzien was en wat je dan vooral niet moet doen is instemmen met de voorgenomen Delta-aankoop van weer een vuilverwerkend bedrijf. Afval lijkt een winstgevend business, maar alleen als er gedraaid wordt op goedkoop geimporteerd afval en dat moeten we niet willen in Nederland.
Maar goed, Zeeland heeft zijn ambities opgepot.
Alsof de provincie nog ambities had? O ja, bio based economy, het miljoenen verslindende wondermiddel, visteelt aan land ook zoiets. Ik heb het al eens eerder gezegd. Zet tien goed studenten van HZ en Roosevelt Academy bij elkaar laat ze een dag stoeien over de toekomst van Zeeland en je verzamelt meer innovatieve en duurzame ideëen waaruit ambitie spreekt dan het geneuzel van vier jaar besturen bij elkaar.
Nog even en is de slotsom voor Zeeland: Geen ambities, geen geld, geen Delta meer, geen bedrijvigheid meer, geen Haagse en Europese invloed, geen maatschappelijk draagvlak, en dus geen bestaansrecht meer.
Twee weken geleden meldde ik in de blogbijdrage “Het BioBase Trainingscentrum echec” dat het met miljoenen euro’s Europese subsidie opgetrokken centrum op omvallen stonden. De exploitatie zat dik in de rode cijfers (ruim een half miljoen verlies over 2012 en 2013) en de exploitatiestichting (een verkapte ROC-dochter onder voorzitterschap van de alom aanwezige GertJan Van der Brugge) zou op zoek zijn naar andere (gebruiks)middelen om de tent draaiende te houden.
