De droom van Daan

Zeeland Seaports gaat dus – als het aan de rijksadviseurs van V en W ligt – binnen afzienbare tijd in stilte over in Holland Seaports. Het machtige logistieke lichaam der nationale havens waarin de Zeeuwse, net als de Groningse, een bijrolletje mogen spelen. Op zich niet zo vreemd als we nagaan hoeveel kansen Zeeland inmiddels verspeeld heeft. Een voorbeeld. De WCT, de droom van Daan Bruinooge, leek de toekomst van de havens van Vlissingen en Terneuzen te kunnen bestendigen, maar nu – ruim tien jaar na de lancering van het plan – is het hele initiatief verworden tot een groot pak papier. Een exploitant, die er jaren voor handen was in de vorm van PSA HessenNoordnatie, een van de mondiale spelers in het spel met de metalen dozen, is er niet meer.
En PSA zal ook niet terugkeren ook.
Een alternatieve exploitant zal niet gevonden worden ook.
Nee, het strandje van de Kaloot (hoera voor Freddy) blijft gewoon liggen waar het ligt.
De honderden, nee, duizenden banen die de WCT had kunnen opleveren, daaraan is in Zeeland (het land van rust, ruimte en bejaarden) geen behoefte meer.
Bij ZSP denken ze dat de plannen nog wel verwezenlijkt kunnen worden.
Denken ze, maar van doen zal er geen sprake zijn.
De Verbrugge Containerterminal dan. Ah, zelfs de president-commissaris van Verbrugge, ooit zelf met eerdergenoemde Daan Zeeuwse havenbaron, twijfelt daar aan.
Nee, als het om containers gaat dan heeft Sea-Invest van meneer DeVyvere uit Gent straks het alleenrecht in de Zeeuwse havens.
Een middelgrote speler in twee kleine havens.
De grote jongens zullen aan Zeeland voorbijgaan.
Richting Rotterdam en – zo lang de Westerschelde op diepte gehouden wordt – richting Antwerpen.
In ruil daarvoor krijgt Zeeland 20 miljoen om de Tractaatweg op te knappen en
een poldergrote bak vol slib en riet in het verre oosten.
Een natuur- en recreatiegebied zeggen ze…