Ambassadeur van Zeeuws-Vlaanderen

“Doe nou toch niet zo negatief. Bekijk alles eens van de andere kant. Je houdt van de streek, in het buitenland weet je dat altijd prima uit te dragen, doe dat nu ook eens als je thuis bent”, sprak ze me verwijtend toe. Een beetje gelijk had ze wel, heeft ze altijd trouwens, maar goed.

Ik ben een kind van de streek en ga in zeker opzicht ook prat op Zeeuws-Vlaanderen. Het leven is hier een stuk minder kil dan in de Randstad. De mensen – althans het leeuwendeel – is redelijk gemoedelijk, het verenigingsleven bloeit – ondanks vergrijzing en ontgroening – nog steeds en de politiek is hier altijd nog smeuiiger dan elders. Het rust en ruimte-verhaal, dat onze streekmarketeers zo graag verkopen, doet mij weinig. Van rust en ruimte kun je niet eten. Zeker na de bijeenkomst afgelopen maandag in Terneuzen ben ik ervan overtuigd geraakt dat de campagne UwNieuweToekomst zich nadrukkelijk moet richten op het genereren van nieuwe economische activiteiten. Dat is goed voor de Zeeuws-Vlamingen en Zeeuwen en goed voor nieuwe inwijkelingen, want die komen dan vanzelf.

Wat ik al eerder zei; ik ben een kind van de streek, een Kanaalzonekind. Geboren in de grauwe jaren ’50, opgegroeid in de jaren ’60 en ’70.

De jaren ’50, begin jaren ’80 en de tijd waarin we nu leven hebben in mijn optiek overeenkomsten. Ondanks de wederopbouw ging het tussen 53 en 60 bepaald niet goed in deze streek. De werkgelegenheid bleef achter. Veel jongeren moesten naar elders uitwijken om een baan te vinden of in Zeeuws-Vlaanderen blijven wonen en werk zoeken in België. De grensarbeid floreerde in die jaren. De jaren ’80 zorgden ook weer voor een leegloop en de laatste twee jaar zien we weer hetzelfde gebeuren. In de tussenliggende jaren zorgden de vestiging van nieuwe bedrijven en grote infrastructurele werken (Kanaalverbreding en nieuwe zeesluis) voor grote heroplevingen.

Helaas is de laatste decennia de rijksoverheid alles door een centralistische bril gaan bekijken. Overheidsdiensten werden gecentraliseerd, maar ook beleidsmatig werden zaken om zeep geholpen. Van een regionaal economisch beleid is in het Rijk van Balkenende geen sprake meer en van een stimuleringsbeleid al helemaal niet. Goed, in de jaren ’90 heeft de regio nog wat kunnen profiteren van Brusselse subsidies, maar ook daar is – door toedoen van de laatste kabinetten – amper nog sprake van.

Zeeuws-Vlaanderen, maar ook de rest van Zeeland, heeft nieuwe economische dragers nodig. In de zorgsector liggen kansen, maar ook in de toeristische sector. Niet-lokatiegebonden bedrijvigheid als ICT en telecommunicatiebedrijven moeten aangetrokken worden en als ze er al zijn, dan moeten die bedrijven ook van overheidswege kansen geboden worden, al dan niet in samenwerking met de Zeeuwse moloch Delta.

Infrastructurele projecten (N61, Tunnel Sluiskil) zitten inmiddels in de voorbereidingsfase. Laat een nieuwe zeesluis erbij komen en snel.

Zelfs het bericht dat-ie gebouwd gaat worden leidt tot een verbetering van de lokatie/vestigingsfactoren van bedrijven.

Geef Zeeuws-Vlaanderen nieuwe kansen. Vooruit. 2eeuws-Vlaanderen. Hoera, Hoera, Hoera!