Extra controle

De Zeeuwse politie gaat extra streng controleren op de Postweg tussen Kapelle en Goes, omdat scholieren daar de voorbije tijd andere scholieren onheus hebben bejegend. Er werd een fietsertje omver geduwd en een andere bespuugd. Maandag was er al een hele politiemacht op de been om extra toezicht te houden op de schooljeugd, maar er gebeurde niets.
Ja, natuurlijk gebeurde er niets.
En of de inzet van extra politie wel noodzakelijk is durf ik ook te betwijfelen. Alsof de Hermandad niks nuttigers kan doen. Jeugd, school en ouders moeten hier denk ik maar eens werk van maken als er weer eens wat op de Postweg gebeurd.
Ik kan me nog goed herinneren hoe wij, de schooljeugd uit polderdorp Westdorpe elke dag in een ijzeren kohort richting Terneuzen denderden. Om half acht ’s ochtend met duffe kop verzamelen bij het cafe van Emma. Wie te laat was kon het schudden, die mocht achter het peloton aan.
Op het moment dat de kerkklok sloeg klommen de oudsten, veelal LTS’ers, op hun stalen riossen en gleden de dijkweg af, de Kapittelstraat in. De rest volgde, op leeftijd, op school, in pikorde. De jonkies en de meiden in het achterend, dat vervolgens werd afgesloten door een paar oudere stille bonken. De snelheid werd langzaam maar zeker opgevoerd en eenmaal onder de zeedijk (die van het kanaal, niet van de zee, maar goed) werd er hard gebeukt.
Als een machine denderde het peloton noordwaarts. Bij de helling van de Axelse Vlakte verschenen de tegenliggers, kinderen uit Sluiskil, die naar Zelzate naar school ging. Toen ze in zicht kwamen ging er van voor een boodschap het peloton in. “Daar zij ze, rochels klaar!” Kelen werden geschraapt en ja wel hoor, op het moment dat de kinderen passeerden regende het spuug. De Zelzategangers waren er op ingesteld en droegen vaak – ook al het niet regende – hun regenpakken. De Vlakte werd gerond, het bruggetje bij de Sassing (in later jaren door de gemeente Terneuzen gestolen en nota bene voor het politiebureau neergelegd) overgstoken en verder ging de tocht. Langs de stinkende NSM (Yara) en koolsnuivend langs de Cokes.
Bij het pontje over het kanaal werden de ruggen even gerecht. Zaten er vijanden op, dat tuig uit Sas!!
Zo ja, dan moesten de bonken aan de achterzijde in actie komen om te voorkomen dat de Sassenaren zouden aanhaken.
Een paar Sasse scholieren hadden het lef. Er werden tikken uitgedeeld, er werd gespuugd, gescholden.
Uit het peloton maakten zich enkele zwaargewichten los, lieten zich naar achter zakken en maakten korte metten met het volk dat weigerde afstand te nemen. Fietsen vlogen de weg op of de berm in, ogen kleurden blauw, bloed vloeide.
Dat gebeurde een enkele keer, want wie eenmaal wist wat de regels van het kohort waren hield zich eraan en wist wat er gebeurde als dat niet gebeurde. Na drie kwartier beuken arriveerde het peloton in Terneuzen en viel uiteen. Het ene groepje hield halt bij de Axelsestraat, andere groepjes doken de binnenstad in.
Dag in, dag uit.
Behoorlijk wat spuug zien vliegen in al die jaren en af en toe ’s een tik, een klap, een schop, maar extra politietoezicht? Kom nou toch…