Ook ik had Geert Wilders kunnen doden. Afgelopen zomer nog toen hij het bejaardencentrum Ter Schorre vereerde met een bezoekje van hem en een deel van zijn gevolg. Ik heb het niet gedaan. Ik liet ‘m passeren en gaf raadslid Cees Freeke de gelegenheid om ‘m nog even aan te spreken. Ik had bovendien geen wapen bij me. Pistool noch degen en bovendien, ik was – ik weet ik ben zwak – meer geinteresseerd in de in blauwleer gestoken Fleur Agema die in Geerts kielzog Ter Schorre binnenschreed.
HP/De Tijd kan met de geslaagde actie van een stagiaire weer wat blaadjes slijten, maar ik ben bang dat de kwaliteiten van Karen Geurtsen niet in print tot uiting zullen komen. O jawel, ik verwacht dat er een aardig inkijkje geboden zal worden in een beweging die veel tongen losmaakt, maar waarvan een heleboel onduidelijk is en zal blijven. Het lijkt me stug dat Geurtsen de mannen/vrouwen achter de beweging zal kunnen duiden. Ook verwacht ik niet dat zij inzicht heeft gekregen in de financiën van deze club en als ze dan toch aan het schrijven gaat moet ze mij ook eens vertellen wie er dan echt een bedreiging vormen voor de politicus Wilders.
Dat de PVV ers idolaat zijn van hun voorman, dat weet ik al lang. Dat ze zich gelukkig voelen in het clubgevoel van wij tegen zij, dat is ook bekend en dat er af en toe niet zulke fraaie zaken gebezigd worden, dat is ook geen nieuws. Wie een beetje de PVV volgt, ook op de eigen site, weet dat.
Maar ja, ook ik had Wilders kunnen doden, En Bos,Verhagen, Donner, en wat, zelfs JP. Meerdere keren zelfs. En niet eens undercover.
