Voor mijn lezers dees november

De slachtmaand nadert zijn eind. Veel doden zijn er niet gevallen. Althans, niet door mijn toedoen. Oké, een enkeling mocht ik weer een sneertje geven. Wat waterschapsbestuurders, war provinciale politici, maar verders was ik – dacht ik toch – redelijk netjes. Ik mikte mijn pijlen dees maand vooral op instituties als de nieuwe bank ANB-Amro, die Fortis opslokte en pretendeerde dit te kunnen doen zonder dat klanten daar iets van zouden merken. Nou het tegendeel is nog steeds – nu vooral met de internetstoornissen – waar. Ook het ROC Westerschelde onderscheidde zich weer eens met slechte rapportcijfers van leerlingen e3n een bestuur op afstand dat het hoofdkwartier van het Zeeuwse ROC na fusie in Terneuzen wil hebben. Dat deze ondoordachte actie vervolgens tot een tegenactie van het personeel zou leiden “Wij willen niet naar Terneuzen”, daar had men niet op gerekend. Domdomdom…

Maar goed, ik ben er niet verder op doorgegaan. Heb die ROC-club met rust gelaten en ben zelfs – om de Zeeuwse zaak te dienen – even ondergedoken in Friesland bij mevrouw. We hadden Chinezen op visite, die graag in onze contreien een windmolenfabriek willen bouwen. Een echte grote, voor van die grote joekels. Ze hebben de Axelse Vlakte in beeld, maar ja, voor hetzelfde geld wijken ze met hun handel uit naar Oostende. Die oude ferryhaven is zijn veerboten kwijt en wil nu de windenergiehaven van Europa worden worden met fabrieken, onderhoudsbedrijven, bevoorrading en opslag. En Oostende, da’s de stad van de koninklijke salonsocialisten onder aanvoering van SPa-voorman Johan VandeLanotte, een politicus die voor de windbusiness al 60 miljoen in kas heeft, bedragen waar ze in Zeeland slechts van kunnen dromen. Nou ja dromen, hier verspelen ze dat geld aan Delta, IJsland en heilloze projecten als Bio Base…maar nee, niet zeuren.

Nee, ik heb zelfs het UWV een zetje mogen geven naar aanleiding van de oproep van het lichaam der werkzoekenden aan het adres van oudere baanlozen om vooral via LinkedIn aan het solliciteren te slaan. Het werd allemaal prima gelezen, maar een blogbijdrage sloeg deze maand alles; het verhaal van de bakker van Domburg. Dat ijdele tiepje met een PvdA-achtergrond dat via via en met behulp van die en die op wist te klimmen tot hoofddirectielid van Hogeschool InHolland, Leintje Labruyere, de man met een geheel eigen Theoroute.
November was voor mijn site een topmaand met meer dan 5000 vaste lezers. Een nog steeds groeiende groep die ik koester. En ja, Google weet alles, dus ik weet dat ik gelezen word in Canada en Oeganda, in Klooster en in Capelle.
En ja, JP uit Capelle, we blijven ook jou volgen, want ik weet dat je naast een baantje als hoogleraar in Rotterdam ook in Zeeland weer wat hebt gevonden. Straks commissaris in het verzelfstandigde Zeeland Seaports. En dan zeggen dat met die stap de politiek op afstand wordt gezet.
December vangt aan.
Dat wordt dus Sinterklaasvieren en braaf zijn.
dat wordt dus Kerstvieren en braaf zijn.
En eindigen in volle glorie
om in januari , drie kilo zwaarder en weer een jaar ouder, gewoon weer door te gaan met schrijven over Zeeland en de Zeeuwen.
Op de manier die Ron Barbé kenschetste als “met stront….”
Ik wens u allen alvast fijne feestdagen…