Net als Wubbo

Ik geloof niet dat ik een haatdragend mens ben. Ik vergeet en vergeef meestal snel. Voor een paar figuren in mijn leven maak ik graag een uitzondering, omdat je toch nog eens zo af en toe moet kunnen omzien in wrok. Maar ja, dan gaat het echt om slechts enkele figuren die op hun beurt ook wel mijn bloed kunnen drinken. Zo gaat dat in een mensenleven.
Verschillen van meningen moeten er tussen mensen kunnen bestaan.
Die brengen ook kleur in het leven,
zorgen voor discussie, voor debat
en voor reuring en politieke ellende.

Zo mag ik graag volledig van mening verschillen met vriend Guus uit het westen, met Fidel Castro, zijn broer en Berlusconi,
maar ook met Femke Halsema, Jan van Petegem en Tom Cruise.
Het zal hen en mij een zorg zijn of we van mening verschillen.
Ik heb -ondanks het feit dat ik wel eens bot uit de hoek kan komen – geen hekel aan mensen. Op een enkeling na dan.
De gros der mensheid mag wat mij betreft gewoon mens, graag zelfs, want mensen kunnen soms leuk, grappig, mooi lief, geil, gezellig, aardig, dom, slim, gevat, humoristisch, goed, slecht en noem maar op zijn.
Maar een paar mensen kan ik gewoon niet velen.
Vraag me niet waarom, ik weet het niet.
Er zijn er een paar waar ik spontaan braakneigingen van krijg.
Als ik ze zie of hoor, dan gaat de tv uit, de knop om.
Ik heb dat gek genoeg met Wubbo Ockels, de man die zich persenteerde als de Eerst Nederlandse astronaut, maar dat niet was.
Dat was Lodewijk van den Berg uit Sluiskil nota bene, die als eerste Nederlander de ruimte invloog. Tussen 29 april en 6 mei 1985 vloog Van den Berg mee aan boord van de Challenger, een half jaar voor Ockels.
Sinds Ockels tussen hemel en aarde gehangen heeft denkt-ie dat-ie alle kennis vergaard heeft om de aarde te redden, te verduurzamen en hij verkondigt dat ook overal. En als je bij dat alles ook nog pretendeert over zeven levens te beschikken, dan gaat mij dat iets te ver.
En dan die vindingen van dit genie, de laddermolen, de zonneauto, de superbus, zijn superboot de ecolution.
Die boot is een week of wat terug door onverlaten gesaboteerd en gezonken.
Een miljoenschip naar de hens.
Jammer, onverlaten wisten weer ’s niet het verschil tussen mijn en dijn.
Dat moet anders, maar goed, het voorval geeft Wubbo de astronaut weer alle gelegenheid om bij P&W en op andere podia zijn verhaal te doen, tipgeld te beloven en meer van zulks en ik denk…
God daar is-ie weer,
moet-ie nu weer een tickerparade.
Kan die man niet snel naar 9496 Ockels
om daar zijn duurzame ego te vermarkten.
En eigenlijk mag ik zo niet denken,
eigenlijk is dat niet netjes, maar ja,
eigenlijk ben ik ook maar een gewoon mensje met zijn eigen onhebbelijkheidjes.
Net als Wubbo…