Auto delen-kosten delen

Hedenavond -dinsdag 6 december – wordt in het stadhuis van Terneuzen de tweed informatiebijeenkomst gehouden over het project Autodelen/Kostendelen. Ik hoop voor de club die dit project trekt dat de belangstelling wat groter is dan op de eerste bijeenkomst in Hulst waar slechts een handvol mensen kwam opdagen. Ik denk overigens niet dat de Zeeuws-Vlamingen zich een -twee-drie geroepen zullen voelen om hun heilige koeien aan medeburgers uit te lenen, dat zit niet echt in hun aard, maar hopelijk zijn het er wel voldoende om het project proefsmatig aan gang te zetten. Elke poging om de mobiliteit in Zeeuws-Vlaanderen te verbeteren verdient in mijn optiek een kans, want wat de toekomst gaat brengen zal voor de niet-autobezitter niet altijd even florissant zijn.
Met een sterk vergrijzende bevolking, een fikse ontgroening in combinatie met een bevolkingsdaling in tijden van economische crisis zit een regio als Zeeuws-Vlaanderen onmiddellijk in de hoek waar de klappen vallen. Het openbaar vervoer, toch al niet best – wordt de komende jaren duurder en qua bereikbaarheid der kernen – minder, het aanvullend vervoer kan al lang niet meer gratis en na een tijd van enorme groei zijn de gemeenten in de regio nu begonnen met bezuinigen, zijn er inkomentoetsen ingevoerd en klagen gebruikers met honderden tegelijk steen en been dat de gemeentelijke ingrepen een aanslag is op hun mobiliteit.
En dat is natuurlijk zo, als je als 90-jarige nu voor een kort ritje anderhalve euro betaald en volgend jaar voor datzelfde ritje 12 euro moet neertellen, dan blijf je eerder thuis, achter de geraniums of ander geblomte.
Dat de gemeenten een inkomentoets hanteren vind ik overigens verre van laakbaar. Het aanvullend vervoer is, de naam zegt het al, aanvullend. Het is een voorziening voor mensen met aantoonbare beperken op grond van ziekte of gebrek (medische indicatie is noodzakelijk) en met een inkomen dat niet meer mag bedragen dan 1,5 maal de bijstandsnorm. Dat is geen dikke mik zal ik je vertellen. Al gauw zullen tegenstanders van de inkomensbeperking dan roepen dat mensen met een klein pensioen getroffen worden door de maatregel (in Hulst zo’n 700), maar vergeten wordt dat ook heel wat mensen met zo’n pensioentje erin geslaagd zijn om na jaren zuinig leven een vermogen op de bank hebben staan. “Is het rechtvaardig dat een echtpaar met een klein pensioen, maar met tonnen spaargeld op de bank, zich laat rondrijden op kosten van de gemeenschap”, vroeg een Hulster raadslid zich vorige week dan ook hardop af. Een vermogentoets voor aanvullend vervoer zou dan ook wellicht rechtvaardig zijn.
Hoe het ook zij, het aanvullend vervoer is in Zeeuws-Vlaanderen de voorbije jaren ontzettend gegeroeid. Vooral in Hulst en Terneuzen (waar tijdenlang geen inkomentoets werd gehanteerd). In Sluis bleef het gebruik vrijwel constant en in 2010 pakten de lasten voor het WMO-vervoer zelfs 35 mille lager uit voor de gemeente.
De gemeenten in Zeeuws-Vlaanderen kunnen er donder op zeggen dat zonder ingrepen de belangstelling voor het WMO-, dus het aanvullend vervoer, alleen maar zullen toenemen. In het verre Haagse staan ze er niet bij stil dat de werkelijkheid in de regio een andere is dan in de Randstad. Zolang het denken over het bekostigen van sociaal-maatschappelijke voorzieningen louter en alleen bepaald wordt door aantallen wordt het in streken als Zeeuws-Vlaanderen alleen maar moeilijker om dit soort voorzieningen in stand, dan wel op gewenst niveau te houden.
Wordt dat Randstadsdenken niet doorbroken – en Donner heeft al gezegd geen geld te hebben voor krimpregio’s – dan blijft het roeien met de riemen die we hebben en zoeken naar andere, nieuwe roeispanen voor het geval het misgaat. Daarom ook vind ik dat de proef met het autodelen een kans moet krijgen. De regiobewoners zullen echter die kans moeten aangrijpen….