Supermarkten

Ik houd van supermarkten. Het is misschien vreemd, maar het is zo. Ik vind het heerlijk om langs de schappen te glijden en te zien wat er zoal in die winkels te koop is. Ik ben vooral dol op grote supermarkten, met een groot assortiment aan producten. Van die Amerikaanse megastores en van de Franse Hypermachézaken.

Ik weet nog dat ik decennia terug inmiddels met fotograaf Camile Schelstraete voor de PZC een reportage maakte over van die Franse hypermarkten bij Lille, Rijsel. Die kleine kiekmeester kijk zijn ogen uit en ik niet minder. Meer dan veertig kassa’s, 1500 parkeerplaatsen voor de deur en volk dat je niet kon tellen. Oesters, kaviaar, delicatessen, verse vis (uit Breskens), wijnen, wijnen, wijnen, kaas en potdomme goeie Malts in hoge rekken. De dag van verschijnen werd er gebeld door veel lezers, die wilden weten waar die zaak precies te vinden was, of ze dit hadden en dat, hoever het rijden was en wat al niet meer. Ja, de krant werd toen nog gelezen.
Nu ook nog wel, maar meer – als het om winkelen gaat – om dit soort berichten.
“Donderdagmiddag zijn in de AH aan het Stationsplein in Hulst twee Belgen aangehouden die betrapt werden op het stelen van levensmiddelen. In hun voertuig trof de politie ook goederen aan die afkomstig waren van diefstallen bij de C1000, de EMTE en de ALDI. De twee, een man van 64- en een vrouw van 66 jaar uit Wolvertem, zijn ingesloten.”
Die vier zaken die in het bericht genoemd worden frequenteer ik ook regelmatig, maar niet met het enthousiasme dat me overvalt wanneer ik een grote Tesco’s Asda of Sainsbury’s in Engeland binnenwandel. En om meerdere redenen. Hulst is van koopcentrum verworden tot supermarktcentrum. Door de supers uit de stand naar de rand te verplaatsen is ook de loop grootdeels uit de stad verdwenen. Wie in Hulst naar een super moet (op een kleine zaak in Nieuw Hulst na) komt in een kluwen blik terecht dat zoekt naar een parkeerplaats. Is die gevonden dan worden en karretjes gezocht en is het een zaak van snel vullen. Op sommige dagen waan je je in een of andere islamistisch land vanwege de vele (Belgische) allochtonen die in de grensplaats hun inkopen komen doen. Het is per slot per saldo goedkoper aan deze kant van de grens.
Die drukte drukt ook – zeker in de toch al drukke decembermaand – op het winkelklimaat in de supermarkten.
Op je gemak langs de schappen schuifelen is er niet bij.
Het is vullen geblazen, opschieten met die kar of met die mandjes, die tegenwoordig zo lekker onhandig over de vloer worden meegesleurd.
En als je dan ziet dat in Nederlandse supers het assortiment steeds kleiner en kleiner wordt, dan is de lol er snel af.
Ook met deze dagen. De supermarktketens proppen je brievenbus vol met folders over lekker voer, lekkernijen en aanbiedingen, maar die zie je niet of niet meer, zijn uitverkocht of nooit geleverd of anders.
Nee, ik vind dat jammer.
Want ik blijf van goede supermarkten houden.
Binnenkort maar weer ’s naar mijn kind, in London of met Camile naar Lille…