Plaatsvervanger van God is moe

Als de plaatsvervanger van God op aarde last heeft van vermoeidheidsverschijnselen wat wil dat dan zeggen? Dat ook God last heeft van ouderdom. Niet meer goed meer weet wat te doen? Zou dat? Het is op zich geen slechte zaak als een 85-jarige Duitser, die als hoofd van de groote kerk van de Westelijke Wereld een maand geleden het huwelijk van gelijke seksen nog zag als een bedreiging van de vrede en gerechtelijkheid, een stap opzij doet en plaats maakt voor. Nou ja, voor wat eigenlijk?
Een Vaticaanse Berlusconi of wellicht een derde wereldpriester die het wel aandurft geboortebeperking te prediken als middel tegen armoede, tegen ziekten en wat al niet meer. Of zou het beter zijn om de bv Vaticaan even geen priesterleiding te geven. Even orde op zaken stellen. De Katholieke Kerk in een keer herijken tot een moderne organisatie en dan vervolgens – als dat gebeurt is – met een mondiale verkiezing een nieuwe kerkelijke leider kiezen.
Ik zie het niet gebeuren. Het wordt weer schoonsteentjes kijken! wachten tot een conclaaf van conservatieve kardinalen uit hun midden weer een nieuwe man hebben gekozen, die de komende jaren plaatsvervanger van het Hoge op aarde mag gaan spelen. Een ding is alvast zeker, de nieuwe paus wordt geen Duitser. Die hebben we gehad. Joseph Ratzinger was zijn naam.

Bijgaande de verklaring van de scheidende kerkvorst:

“Dear Brothers,
I have convoked you to this Consistory, not only for the three canonizations, but also to communicate to you a decision of great importance for the life of the Church. After having repeatedly examined my conscience before God, I have come to the certainty that my strengths, due to an advanced age, are no longer suited to an adequate exercise of the Petrine ministry. I am well aware that this ministry, due to its essential spiritual nature, must be carried out not only with words and deeds, but no less with prayer and suffering. However, in today’s world, subject to so many rapid changes and shaken by questions of deep relevance for the life of faith, in order to govern the bark of Saint Peter and proclaim the Gospel, both strength of mind and body are necessary, strength which in the last few months, has deteriorated in me to the extent that I have had to recognize my incapacity to adequately fulfill the ministry entrusted to me. For this reason, and well aware of the seriousness of this act, with full freedom I declare that I renounce the ministry of Bishop of Rome, Successor of Saint Peter, entrusted to me by the Cardinals on 19 April 2005, in such a way, that as from 28 February 2013, at 20:00 hours, the See of Rome, the See of Saint Peter, will be vacant and a Conclave to elect the new Supreme Pontiff will have to be convoked by those whose competence it is.
BENEDICTUS PP XVI “