Babijns gedachten over vertrek wethouder Lauret

Francois Babijn, de zelfgeproclameerde redder van West-Zeeuws-Vlaanderen en de rest van Zeeland, zat zich zondagmiddag behoorlijk te verbijten achter de computer. Zou hij naar aanleiding van de berichten over het voorgenomen vertrek van wethouder Stan Lauret vragen stellen of niet.
Hij begreep het niet, die berichten: „Stan Lauret stopt als wethouder van de gemeente Sluis. De VVD’er zegt zich niet thuis te voelen in het huidige team van burgemeester en wethouders.”
Zich niet thuisvoelen? Wat was dat dan, wat zat daar achter, wat betekenden die woorden precies. Babijn snapte er niets van.

En van de verdere verklaring vanuit de VVD-optiek “We zijn tot de conclusie gekomen dat ik de ruimte niet krijg om onze uitgangspunten te verwezenlijken. Als ik stop krijgt de partij de gelegenheid de standpunten te heroverwegen.” begreep hij al helemaal niets.
En dat de vertrekkende wethouder vervolgens diezelfde middag nog begint te twijfelen aan zijn vertrek doet de beroepspoliticus uit het verre westen helemaal steigeren.
Als Lauret zelf op Omroep Zeeland stelt dat „er voorbarige conclusies uit zijn ziektemelding zijn getrokken”, is Babijn volledig de weg kwijt. Hij leest het bericht van de omroep nog eens goed: „ Lauret zou volgens de gemeente en zijn partijj opstappen vanwege persoonlijke en gezondheidsredenen. “Daar sta ik van te kijken”, zegt Lauret, “ik heb mij afgelopen dinsdag ziek gemeld. Over twee weken heb ik een gesprek met mijn medisch specialist. Dan pas is echt iets te zeggen over mijn functioneren en toekomst als wethouder van de gemeente Sluis. Het lijkt mij dat berichten over mijn aftreden daarom nog iets voorbarig zijn.”
En later op de dag meldt de PZC weer zonder enige twijfel dat de wethouder toch vertrekt.

Babijn gelooft niet in de holle woorden van niet thuisvoelen in de coalitie en dat soort gedoe. Was dat zou geweest, dan had hij daar veel eerder lucht van gekregen. Nee, er moet iets anders zijn gebeurd. Dinsdag meldde de liberale bestuurder zich dus ziek. Wat was er maandag? Een bijeenkomst met het personeel over de reorganisatie?! Ja maar dat was in het stadhuis, daar is niks misgelopen. Dan had hij het geweten. In the aftermath misschien, een bezoekje aan cafe, met de medewerkers. Zou de wethouder iets teveel gedronken hebben, iets verkeerd hebben gezegd, iets verkeerd hebben gedaan? Waren er vrouwen bij.
Babijn maakte notities van zijn gedachten.
Hij had alleen vragen, geen antwoorden.
Zou de Ondernemingsraad of de gemeentelijke vertrouwenspersoon klachten hebben ontvangen? (Ja, heeft de OR inmiddels bevestigd, zie Omroep Zeeland maandag)
De wethouder in kwestie was per slot van rekening ook al eens in verkeerde toiletgroepen waargenomen, maar ja, dat hoefde niets te betekenen. Er gingen per slot van rekening ook wel vaker mensen het gehandicaptentoilet in zonder gehandicapt te zijn…Maar goed, hij nam voor om dat van die klachten zo spoedig mogelijk na te gaan.
En voor de zekerheid zou hij ook navragen of Johan Robesin niets met de hele gang van zaken te maken had.
Je wist het nooit zeker in Zeeland.