Sluis aan zet

Even een volstrekt kritiekloos stukje over de college-onderhandelingen in Sluis. Kritiekloos, omdat ik de voorbije week weer gemerkt heb dat kritiek, commentaar of simpelweg een mening hebben in deze schone provincie door de gevestigde orde niet geapprecieerd wordt. Niet door links, niet door rechts, niet door het midden. Meningen kunnen pijnlijk zijn, kunnen hard aankomen, dus onthoud ik me volledig van commentaar. Ik zeg helemaal niks over het voorstel van formateur Ron Barbé, die vindt dat er in Sluis een bestuursclub komen moet van VVD, CDA, PvdA, gesteund door Dorpsbelangen en Toerisme en D66. De oud-burgemeester van klein Terneuzen en groot-Philippine denkt dat zo’n coalitie de meeste kans biedt om de komende vier jaar het groene Sluis te besturen. Een vijfpartijen-coalitie met een zetelmeerderheid van twaalf (op 19) heeft ook voldoende potentie om bestuurlijk iets van de grond te tillen. Hoewel (nee, geen commentaar).
Ik vond het wel mooi hoe Barbé die gesprekken in is gegaan. Af en toe had ik het gevoel of ik er een beetje grip op had. Toen-ie begon, maande ik de westerlingen tot een rustige gedegen afweging en ja, het duurde ook even. Toen Barbé vervolgens met belangenclubs ging praten, waarschuwde ik ‘m daarvan af te zien en haast te maken met de feitelijke onderhandelingen met de meest logische partijen. Een programma maken en de poppetjes invullen stelde ik onlangs en Marc Rijk was het daarmee eens.
Alhoewel, de poppetjes (nee geen kritiek). Dat is een zaak van de partijen die aanschuiven. De VVD kiest wellicht voor de oerdegelijke cijferaar Almekinders, het CDA beschikt over Peter Ploegaert (en natuurlijk Ben Hennekam nog altijd) en de PvdA?
De tijd zal leren, maar ik wens de heren heel veel sterkte toe. Heel veel, tot de volgende herindeling…