Schotse reggae

Eind jaren ’60, begin jaren ’70 was Roy Wood op vernieuwende wijze bezig met muziek. Hij speelde met geluid in the Move, met de Firebrigade, combineerde klassieke muziek met rockmuziek in de vroege jaren van the Electric Light Orchestra, totdat bandleider Jeff Lynne de electronica binnenhaalde en speelde bij Wizzard met allerhande nieuwe concepten van glamrock tot kerstliedjes. Wood, inmiddels 64, was een liefhebber van wat Phil Spector een muur van geluid noemde. Wizzard was dan ook een zeer uitgebreide formatie van muzikanten, die niet alleen bij elk optreden samen speelden, maar er ook nog eens zorg voor droegen dat het instrumentarium niet terug de vrachtwagens inhoefde, het bleef als puin achter op het podium. Wood zelf bespeelde alles, van gitaar tot piano, van doedelzak tot klokkenspel. Door de jaren heen bleef hij optreden, al dan niet met Wizzardleden. Hij produceerde albums voor anderen en werd twee jaar geleden een eredoctoraat verleend door de universiteit van Derby voor zijn verdiensten voor cultuur en de muziek. Tegenwoordig toert Wood weer rond door de UK samen met Status Quo.[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=iRsgruGkhPM&hl=nl_NL&fs=1&]
Van Wood een vreemd fusieproduct, Down the road, een Schotse reggaedeun uit 1974