Header april aan de grens

Ik was een week of wat terug aan de grens.
Van Nederland en België, van land en water.
Aan de grens van het betamelijke.
Weldra gaat de Hedwigepolder naar de vaantjes,
gaan de dijken door en krijgen we
aan de ene kant van de staatsgrens
wat aan de andere kant aan geschapen is,
een natte plas achter de dijk, waar eens de koeien graasden
en de tarwe opkwam.
Prosperpolder ligt aan zee

en ik kan niet zeggen dat dorp en omgeving erop vooruit is gegaan.
Enige dagen later sprak ik een gedeputeerde Zeeuws.
Vroeg hem of we de Hedwigepolder niet konden laten voor wat het is,
er niet over praten en er niets aan doen.
“Ze gaan gewoon door”, zei de bestuurder.
Ik vroeg ‘m wie ze waren. “Het Rijk”, luidde het antwoord.
“Ja wie dan?”
“Nou uh, ambtenaren…”
“Ach zo, zij dus.”
“Ja. ze…”